- رغرغه (تَ)
فراخ بودن زیست. (ناظم الاطباء). فراخی زیست. (منتهی الارب) ، فرورفتن کسی در نیکویی. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) ، همه وقت آب یافتن شتر و آب دادن شتر را روزی به صبح و روزی به شام. یا سیر آب نادادن شتر را، نهان کردن چیزی، لازم گردانیدن شوره گیاه شتر را با عدم رغبت آنها، خوردن شتران حوالی آب را بعد چریدن شوره گیاه که در آب باشد. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)