- رغد
فراخی و خوشی زندگانی، غذای مطبوع
معنی رغد - جستجوی لغت در جدول جو
- رغد (رَ غَ / رَ)
خوش و فراخ. مخصب. واسع. واسعه طیبه. کثیر. (یادداشت مؤلف) : عیش رغد، زندگانی فراخ. (ناظم الاطباء). عیش فراخ. (مهذب الاسماء) (دهار). عیش خوش. (غیاث اللغات از منتخب اللغات). عیشه رغد، زیست خوش و راحت و فراخ. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، جمع واژۀ راغد. گویند: قوم رغد، گروه دارای عیش واسع و روزی فراخ. همچنین است:نساء رغد ’مذکر و مؤنث در آن یکی است’. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). فراخ زیست. (یادداشت مؤلف) ، خوردنی پاکیزه. (یادداشت مؤلف) (غیاث اللغات از منتخب اللغات) :
کاسه پیدا وندر آن پنهان رغد
طاعمش داند کز آن چه می خورد.
مولوی
کاسه پیدا وندر آن پنهان رغد
طاعمش داند کز آن چه می خورد.
مولوی
- رغد (رَ)
رغد. رجوع به رغد شود
- رغد (رَ)
فراخی. (دهار). رفاه. رفاهت. فراخ زیستی. فراوانی. خصب. (یادداشت مؤلف) ، ایمنی. (دهار). رجوع به رغد و رغد در معنی مصدری شود
- رغد (تَ کَنْ نی)
رغد. (ناظم الاطباء). رجوع به رغد شود
- رغد (تَ)
یا رغد. فراخ شدن زندگانی و نرم و راحت گردیدن آن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بسیارنعمت شدن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغۀ زوزنی). فراخ نعمت شدن. (دهار). فراخ عیش شدن. (ترجمان جرجانی چ دبیرسیاقی ص 52) (دهار). فراخی عیش. (دهار)
- رغد
زندگانی خوش
- رغد ((رَ غَ))
فراوانی، خوشی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ضَ غَ)
لغت نامه دهخدا
کوهی است و گویند سنگستانی است در بلادغطفان. یا آبی است در نجد ازآن بنی مره میان یمامه و ضریه، و نیز گویند مقبره ای است. (معجم البلدان)
(چَ غَ)
لغت نامه دهخدا
قسمی از سوسک که در حمام و جاهای نمناک تولید میگردد. شبگیر. (ناظم الاطباء) ، مخفف چرغند. (فرهنگ شعوری). رجوع به چرغند شود
دسترس، فراوانی، گوالیدگی بچه دان پرده ای که به هنگام زای همراه با بچه بیرون آید
نهر بسیار عظیم که پس از سیر در خشکی وارد دریا شود و بمعنی لخت و برهنه
از سرما مردن، از میان بردن چشم آماه از بیماری ها چشم آماسیده، آب بدمزه، آب شور، چرکین: جامه، جمع رمداء، شترمرغان درد چشم، ورمی که در طبقه ملتحمه پدید آید
