معنی رعبل - جستجوی لغت در جدول جو

رعبل

لغت نامه دهخدا

رعبل

لغت نامه دهخدا

رعبل

تصویری از رعبل — تصویر رعبل

فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از روبل — تصویر روبل

پول رایج روسیه، صد کوپک

فرهنگ فارسی عمید

نام سکه ای نقره ای در روسیۀ امپراطوری قدیم بودو اکنون واحد پول اتحاد جماهیر شوروی است و به صد کوپک (قپک) تقسیم میشود

لغت نامه دهخدا

(رُ)

آب بینی. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(زَ بَ)

موضعی نزدیک مدینه. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(زَ بَ)

هر آنکه هرچه خورد نگوارد او را و شکم کلان می شود و گردن باریک. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زعبله شود، ماربزرگ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). افعی. (اقرب الموارد) ، آفتاب پرست، مادر یا زن گول، درخت پنبه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- ثکلته الزّعبل، ای امه الحمقاء. (ناظم الاطباء)

هر آنکه هرچه خورد نگوارد او را و شکم کلان می شود و گردن باریک. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زعبله شود، ماربزرگ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). افعی. (اقرب الموارد) ، آفتاب پرست، مادر یا زن گول، درخت پنبه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- ثکلته الزّعبل، ای امه الحمقاء. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(تَ مَدْ دُ هْ)

راه رفتن با غرور و جاه طلبی. (از دزی ج 1 ص 591) ، زعبر و غالباً زعبل. تاب خوردن، تلوتلو خوردن در راه رفتن. (از دزی ایضاً). رجوع به زعبر شود

لغت نامه دهخدا

(دِ بِ)

بیضۀ غوک، ناقۀ توانا. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، شارف و شتر مسن و سالخورده. (از اقرب الموارد). شتر بلند، دزد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(اَ بَ)

کوه سپیدسنگ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج).

لغت نامه دهخدا

(قِ بَ)

قعبل است در تمام معانی آن. رجوع به قعبل شود

لغت نامه دهخدا

(رَ)

گلۀ اسبان. (ناظم الاطباء). گلۀ اسبان اندک. (آنندراج) (منتهی الارب). تعداد کمی از گلۀ اسبان، ج، رعال و در لسان به معنی هر گروه کوچکی از گلۀ اسب و مرد و پرنده و جز آن. (از اقرب الموارد). رجوع به رعین شود

لغت نامه دهخدا

(رِ)

جمع واژۀ رعله. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به رعله شود

لغت نامه دهخدا

(رِ عَ بَ)

جمع واژۀ رعب. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به رعب در معنی (جای درنشاندن...) شود

لغت نامه دهخدا

(قِ بِ)

نوعی از سماروغ است. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قعبل شود

لغت نامه دهخدا

(رَ بَ)

فوفل. پوپل. (یادداشت مؤلف). رجوع به پوپل شود

لغت نامه دهخدا

(رُ بَ)

بن شکوفۀ خرما. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ رَ بَ)

نعت مفعولی از رعبله. رجوع به رعبله شود. پاره پاره. (منتهی الارب). جامۀ پاره پاره. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ رَ بِ)

نعت فاعلی از رعبله. رجوع به رعبله شود. پاره کننده جامه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(اِ تِ)

پاره گردیدن جامه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، کهنه شدن. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(رَ)

موضعی است. (منتهی الارب) (آنندراج). نام چاهی در شعر کثیر. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(تَ کَفْ فُ)

به زنی گرفتن زن گول سست را. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، پاره پاره کردن گوشت. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). پاره پاره کردن گوشت را تا به آتش گذاشته بپزند و در حدیث است: ’رعبلوا فسطاط خالد بالسیوف’. (از اقرب الموارد) ، پاره پاره کردن جامه را. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، بریدن خیمه را. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)

به زنی گرفتن زن گول سست را. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، پاره پاره کردن گوشت. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). پاره پاره کردن گوشت را تا به آتش گذاشته بپزند و در حدیث است: ’رعبلوا فسطاط خالد بالسیوف’. (از اقرب الموارد) ، پاره پاره کردن جامه را. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، بریدن خیمه را. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(رَ بَ لَ)

باد سخت که بر یک مهب نوزد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). بادی که در وزش خود مستقیم نباشد. (از اقرب الموارد). رعبلیل. رجوع به رعبلیل شود

لغت نامه دهخدا

(رِ بَ لَ)

جامۀ کهنه. ج، رعابیل. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، زن کهنه لباس، زن گول فروهشته گوش. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(زَ بَ)

محدثی است که ابوقدامه حارث بن عبید از وی روایت می کند. (منتهی الارب). علم حدیث یکی از مهم ترین شاخه های علوم اسلامی است که بدون تلاش محدثان، دوام نمی آورد. آنان با گردآوری احادیث، تطبیق نسخه ها و بررسی روایت ها، چراغ راهی برای مسلمانان شدند. محدث نه تنها حافظ حدیث، بلکه تفسیرگر و نقاد آن بود و می دانست کدام روایت قابل اعتماد است و کدام باید کنار گذاشته شود. همین دقت علمی، حدیث را به منبعی محکم در دین تبدیل کرد.
ابن ولید شامی و فاطمه بنت زعبل روایت حدیث دارند. (منتهی الارب)

محدثی است که ابوقدامه حارث بن عبید از وی روایت می کند. (منتهی الارب). علم حدیث یکی از مهم ترین شاخه های علوم اسلامی است که بدون تلاش محدثان، دوام نمی آورد. آنان با گردآوری احادیث، تطبیق نسخه ها و بررسی روایت ها، چراغ راهی برای مسلمانان شدند. محدث نه تنها حافظ حدیث، بلکه تفسیرگر و نقاد آن بود و می دانست کدام روایت قابل اعتماد است و کدام باید کنار گذاشته شود. همین دقت علمی، حدیث را به منبعی محکم در دین تبدیل کرد.
ابن ولید شامی و فاطمه بنت زعبل روایت حدیث دارند. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تصویری از اعبل — تصویر اعبل

سنگ سپید، کوه سپید، خرسنگ سنگ خارا

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از زعبل — تصویر زعبل

کلانشکم گردن باریک، آفتاب پرست، مار بزرگ، بوته پنبه

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رهبل — تصویر رهبل

درنیافتنی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از روبل — تصویر روبل

پول رایج روسیه

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رعال — تصویر رعال

آب بینی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از دعبل — تصویر دعبل

شتر بلند، ناقه توانا

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ترعبل — تصویر ترعبل

پاره گردیدن جامه

فرهنگ لغت هوشیار

کناره گوشه، کاسه شیر، درشتخوی: مرد، کبداد (گویش شیرازی) ازگیاهان دارویی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از روبل — تصویر روبل

واحد پول روسیه و بعضی از کشورهای مشترک المنافع

فرهنگ فارسی معین