- رصوف (رَ)
زن خردشرم و یا تنگ شرم. (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (ازآنندراج). زن تنگ اندام. ج، رصف. (مهذب الاسماء)
معنی رصوف - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
طریقه و مسلکی که پیروان آن به احتراز از خواهش های نفسانی و اعراض از ماسوی اللّه دلالت می شوند. اهل تصوف برای رسیدن به حقیقت باید ریاضت هایی تحمل کنند و مراحلی به نام مراحل سلوک را بپیمایند و پیر یا مرشد آنان را در پیمودن این مراحل مدد می کند، پشمینه پوش شدن، صوفی شدن
(رَ)
لغت نامه دهخدا
ناقه رزوف، ماده شتر درازپا و گشاده گام و سریع. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). ناقه ای که دارای دوپای دراز و گامهای واسع باشد. (از اقرب الموارد)
(تَ کَرْ رُ)
لغت نامه دهخدا
بجایی مقیم شدن. (مصادر اللغۀ زوزنی) ، چشم داشتن. (مصادر اللغۀ زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (دهار) (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 52) ، راه نگاه داشتن. (مصادر اللغۀ زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 52). و رجوع به رصد شود
(رَ)
لغت نامه دهخدا
ماده شتری که منتظر نوبت آب باشد. (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (منتهی الارب). ماده شتری که منتظر آب خوردن شتر دیگری است تا پس از آن بیاشامد. (از اقرب الموارد)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
محکم و رصین: عمل رصیف، کار محکم و استوار. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). جواب رصیف، رصین (محکم و برجای). (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، پیاده رو، زیرا در کوچه های دمشق، برای هر یک از آنها دو رصیف در دو طرف هست که پیادگان از آن دو و سواران از میان آن دو میگذرند. (از رحلۀ ابن بطوطه) ، مقابل و برابر در کار. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) ، مصاحب و رفیق که همواره با شخص باشد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) ، پی و عصب است. ج، رصاف. (ناظم الاطباء)
(خَ)
لغت نامه دهخدا
سخت وزیدن باد. (منتهی الارب) (ترجمان القرآن جرجانی) (دهار). باد سخت جستن. (تاج المصادر بیهقی). سخت جستن باد. (المصادر زوزنی). سخت شدن باد. (از اقرب الموارد) ، کسب کردن جهت عیال، بردن و هلاک کردن جنگ گروهی را، بشتافتن و سرعت نمودن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عصف. و رجوع به عصف شود
(عَ)
لغت نامه دهخدا
باد تند. (منتهی الارب). باد سخت. (دهار) ، ناقه عصوف و نعامه عصوف، شتر ماده و شترمرغ شتاب رو، که تشبیه به باد شده اند. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). شتر تیزرو. (دهار). ج، عصف. (اقرب الموارد)
به مذهب صوفیه درآمدن مرد. (ناظم الاطباء). صوفی شدن مرد. (از اقرب الموارد) ، خوی صوفیه گرفتن و متصوف شدن. (از اقرب الموارد) ، پشمینه پوشیدن. مأخوذ از صوف بالضم که بمعنی پشم و نوعی از پشمینه و به اصطلاح از خواهش نفسانی پاک شدن و اشیاء عالم را مظهر حق دانستن. (غیاث اللغات) (آنندراج). نام مذهب طایفه ای از اهل حقیقت که از خواهش های نفسانی پاک شده و اشیای عالم رامظهر حق میدانند و گویند در زمان سابق این طایفه صوف میپوشیدند لهذا کلمه تصوف را بر افعال و اعمال آنان اطلاق نموده اند و یا آنکه آن کلمه میتواند مشتق ازصوف باشد که بمعنی یک سو شدن و رو گردانیدن است چه آنان از ماسوی اﷲ یک سو شده و رو گردانیده اند. (ناظم الاطباء). رجوع به صوفیه شود: یکی را از مشایخ پرسیدند که حقیقت تصوف چیست ؟ گفت پیش از این طایفه ای بودند در جهان بصورت پراکنده و بمعنی جمع و امروزطایفه ای اند بصورت جمع و بمعنی پراکنده. (گلستان).
گر دیگر آن نگار قباپوش بگذرد
ما نیز جامه های تصوف قبا کنیم.
سعدی.
او را در زی ّ تصوف ریاستی بتمکین و حکمی به اعلاء علیین راست شد. (ترجمه تاریخ یمینی چ اول تهران ص 429).
- اهل تصوف، صوفیه. (ناظم الاطباء).
- علم تصوف، علمی که در آن بحث میشود از اعراض از ماسوی اﷲ و وصول به حق. (ناظم الاطباء)
گر دیگر آن نگار قباپوش بگذرد
ما نیز جامه های تصوف قبا کنیم.
سعدی.
او را در زی ّ تصوف ریاستی بتمکین و حکمی به اعلاء علیین راست شد. (ترجمه تاریخ یمینی چ اول تهران ص 429).
- اهل تصوف، صوفیه. (ناظم الاطباء).
- علم تصوف، علمی که در آن بحث میشود از اعراض از ماسوی اﷲ و وصول به حق. (ناظم الاطباء)
(خَ)
لغت نامه دهخدا
شتر ماده ای که بعد مدت حمل بیک ماه زاید یعنی سیزده ماه، جزور، شتر ماده ای که بعد از مدت حمل بدو ماه زاید بمعنی چهارده ماه. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد) ، ماده شتری که ماه نهم بچه اندازد. (از تاج العروس) (از اقرب الموارد)
(رِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ رصفه. (ناظم الاطباء). پی که بر تیر و کمان پیچند، و واحد آن رصفه است. (از اقرب الموارد). و رجوع به رصفه شود، جمع واژۀ رصیف. (ناظم الاطباء). ج رصیف. به معنی پیهای اسب است. (منتهی الارب) (آنندراج). پیهای اسب است و واحد آن رصیف، استخوان پهلو. ج، رصف، رصف. (از اقرب الموارد)
(عُ)
لغت نامه دهخدا
عرصوف الاًکاف، چوبی که میان دو حنو مقدم بسته شود. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عرصاف. عصفور. رجوع به عرصاف و عصفور شود. ج، عراصیف. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
نعت مفعولی از مصدر رصف. رجوع به رصف شود، سنگهای بر روی هم برنهاده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
جمع صرف، گردش های روزگار جمع صرف حوادث نوایب. یا صروف دهر. گردشهای روزگار حوادث دنیا
