- رصراصه (رَ صَ)
سنگ چفسیده به کنار چشمۀ روان در زمین درشت و سخت. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، زمین سخت. (مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد)
معنی رصراصه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث رضراض. زن پرگوشت. (از اقرب الموارد). مؤنث رضراض، گویند: ناقه رضراضه، ماده شتر بسیارگوشت. (از ناظم الاطباء). مؤنث رضراض. (منتهی الارب). زن سخت اندام بسیارگوشت. (دهار)
(عَ نَ / نِ)
لغت نامه دهخدا
غذائی که هنگام عصر خورند. (فرهنگ فارسی معین). میوه و نقل که عصر خورند. (یادداشت مرحوم دهخدا)
(تَ کَ تُ)
لغت نامه دهخدا
استوار و محکم کردن بنا را. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، ثبات وقرار ورزیدن در جایی. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). ثبات و سکنی گزیدن در جایی. (از اقرب الموارد)
(رَصْ صا صَ)
لغت نامه دهخدا
بخیل، سنگ چسبیده بر زمین در کنار چشمۀ روان. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). رصراصه
چاشت (یک حصه از چهارحصه روز را گویند و طعامی که درآن وقت خورند) غذایی که هنگام عصر خورند
