معنی رشم در لغت نامه دهخدا

دهی از دهستان طرود بخش مرکزی شهرستان شاهرود. سکنه 350 تن. آب آن از چشمه. محصولات عمده جو و ارزن و ذرت و شلغم و مختصر انگور و خربزه و هندوانه و لبنیات. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

معنی رشم در لغت نامه دهخدا

بوی طعام بردن و حریص گردانیدن بر آن. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

معنی رشم در لغت نامه دهخدا

نوشتن و نگار کردن. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب). نوشتن. (از اقرب الموارد) (از نشوءاللغه ص 5)، مهر کردن انبار گندم را. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب). مهر کردن خرمن. (دهار) (تاج المصادر بیهقی). مهر کردن انبار را با مهر چوبین. (یادداشت مؤلف) (از اقرب الموارد). و رجوع به رَسْم شود

معنی رشم در لغت نامه دهخدا

رَشَم. باران. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). رجوع به رَشَم شود، اثر. (اقرب الموارد)، مهر چوبین که انبار غله و خنور را بدان مهر کنند. (فرهنگ اوبهی). جوالیقی در ذیل کلمه روشم و روسم، رسم را به معنی مهر آورده و در حاشیه آمده است رشم به شین معجمه ایضاً. رجوع به المعرب جوالیقی ص 160 و حاشیۀ آن و مادۀ رَسْم در همین لغت نامه شود.، - رشم کردن، برحسب صورت ’رشم’ بمعنی مهر کردن است و این ترکیب با ترکیب رشم فروشی تنها در این دو بیت خاقانی به نظررسیده است:، حدیث بوزنه خواندی و رشم کردن او، چو طیره گشت کفایت ده خراسانی، چه گفت بوزنه را؟ گفت: کون دریده زنا، برای رشم فروشیت کو زبان دانی.، خاقانی.، در حاشیۀ چ سجادی هم تنها کلمه رشم معنی شده است اما بظاهر وشم کردن صحیح است. رجوع به ’وشم’ و ’وشم کردن’ شود

معنی رشم در لغت نامه دهخدا

باران. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب). رجوع به رشم شود، سیاهی که در روی کفتار باشد. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، اول نبات که پدید آید. (مهذب الاسماء). اول روییدن سبزه در زمین. (لغت محلی شوشتر). علفی که نخستین برآید. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نخستین چیزی که از گیاه برآید، هر اثری. (از اقرب الموارد). در عربی اثر و نشان عموماً. (لغت محلی شوشتر)، نشان باران در زمین. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد). در عربی اثر باران خصوصاً. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف)

معنی رشم در فرهنگ لغت هوشیار

نوشتن، نگاشتن، مهرکردن انبار، نشان نشانه

معنی رشم - جستجوی لغت در جدول جو

رشم

لغت نامه دهخدا

رشم

لغت نامه دهخدا

رشم

لغت نامه دهخدا

رشم

لغت نامه دهخدا

رشم

لغت نامه دهخدا

رشم

فرهنگ لغت هوشیار

رام

(پسرانه)

از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از سرداران بهرام چوبین

فرهنگ نامهای ایرانی

رشا

(دخترانه و پسرانه)

آهوبره

فرهنگ نامهای ایرانی

رشمه

رشته، رسن، طناب باریک

فرهنگ فارسی عمید

رشمیز

موریانه، نوعی حشره با آرواره های قوی که به صورت اجتماعی زندگی کرده و از چوب تغذیه می کند
چوب خوٰارک، تافشک، رونجو، ریونجو، لبنگ، دیوک، ارضه

فرهنگ فارسی عمید

درشم

(دُ رُ)

در لهجۀ خراسان، نشانه. علامت. ملمح. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

رشمی جان

(رَ)

دهی از دهستان مرودشت بخش زرقان شهرستان شیراز. سکنه 272 تن. آب آن از رود خانه سیوند. محصولات عمده غلات و چغندر. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

رشماء

(رَ)

ضبع رشماء، کفتاری که در روی آن سیاهی باشد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ترشم

(تُ شُ)

ترسم. رجوع به ترسم شود

لغت نامه دهخدا

ارشم

(اَ شَ)

هرچه که بر وی خطها و سیاهی و نگارها باشد. (منتهی الأرب) ، مرد لاغرسرین. (منتهی الأرب). مؤنث: رصحاء. ج، رصح

لغت نامه دهخدا

برشم

(بَ رُ)

پشم نرمی را گویند که از بن موی بز روید و آن را به شانه برآورده بتابند و از آن شال ببافند و آنرا کلغر نیز خوانند. (جهانگیری) :
یارم ز سفر آمد دیدم که برشم آورد
چون نیک نگه کردم میش آمد و پشم آورد.
سعدی (از جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

برشم

(بُ شُ)

برقع. (آنندراج) (منتهی الارب) ، ناقص. (شرفنامۀ منیری)

لغت نامه دهخدا

رشمیز

(رَ)

ارضه. ارضه. جانورکی چوب خواره. (ناظم الاطباء). کرمی است چوب خوار که به عربی ارضه و به هندی دیمک گویند. (غیاث اللغات) (آنندراج). کرم چوب خوار. (انجمن آرا). ریمین. (لغت محلی شوشتر). جانوری است چوب خواره که بعربی ارضه گویند. (برهان) (از فرهنگ خطی) (از لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف) :
گازر بی ثبات چون رشمیز
جامه را کرده ریزه و ناچیز.
احمد اطعمه

لغت نامه دهخدا

رشمه

(رَ مَ / مِ)

افساری است خاص که از طلا ونقره سازند و بر اسبان خاصه در وقت سواری بندند، و بعضی گویند رشمه ریسمان آن زنجیر است. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف). رسن بلند مخصوص اسب. چیزی است که بر دهان اسب نهند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

رشمه

(رَ مِ)

دهی از دهستان ریکان بخش گرمسار شهرستان دماوند. سکنه 300 تن. آب آن از حبله رود. محصولات عمده غلات و بنشن. صنایع دستی قالیچه و گلیم و جاجیم بافی. راه از طریق ریکان کردوان ماشین رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا