معنی رزمه در فرهنگ فارسی عمید

بقچۀ لباس، بستۀ رخت، پشتوارۀ جامه، لنگۀ بارقماش

معنی رزمه در لغت نامه دهخدا

سرد گردیدن زمستان: رزم الشتاء رزمه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد)، بر جای ماندن مرداز بیماری: رُزِم َ الرجل (مجهولاً). (منتهی الارب)

معنی رزمه در لغت نامه دهخدا

آواز شتر ماده. (دهار). آوازۀ ماده شتر از حلق در پیش بچۀ خود مانند ناله بدون آنکه دهان را گشاید و آن از حنین آهسته تر است. و در مثل: لا خیر فی رزمه لا دره فیها، در حق کسی گویند که وعده کند و بجای نیاورد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، رزمهالسباع، آواز ددان. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)، آواز رعد. (دهار)، آواز کودک. (از اقرب الموارد)

معنی رزمه در لغت نامه دهخدا

یک بار خوردن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)، یک بار در روز خوردن مانند وجبه. (از اقرب الموارد). اکل الرزمه، در روز یک بار طعام خوردن. (ناظم الاطباء). مؤلف نشوء اللغه تحت عنوان ’اجتماع القلب و الابدال فی الکلمه الواحده او اجتماع قلبین فیها او ابدالین فیها’ آرد: الوجبه و البزمه و الازمه و الرزمه و الوجمه و الوزمه و هی الاکله الواحده فی الیوم. (نشوء اللغه ص 20). و رجوع به مترادفات کلمه شود، پرونده: الترزیم، پرونده ای کردن جامه ها. (یادداشت مؤلف)، رِزْمَه در هر دو معنی. ج، رَزَم، رَزِم. (ناظم الاطباء). پشتوارۀ جامه. (منتهی الارب) (آنندراج). پشتواره. (دهار). رجوع به رِزْمَه شود، ضرب شدید. (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به رِزْمَه شود

معنی رزمه در لغت نامه دهخدا

رزمه. بقچۀ بزرگ. (فرهنگ خطی). بوقچۀرخت. (ناظم الاطباء) (لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف) (غیاث اللغات) (از برهان). بستۀ قماش. (آنندراج) (از شعوری ج 2 ص 15). بقچه. (یادداشت مؤلف). بَلْغُنْده. (دهار) (یادداشت مؤلف) :، زایر کز آنجا بازگردد برد، دیبا به تخت و رزمه و زر به من.، فرخی.، با جامۀ زری زرد چون شنبلید، با رزمۀ سیمی پاک چون نسترن.، فرخی.، صد و سی هزار از خز و پرنیان، دوصد رزمه، نوحلۀ چینیان.، اسدی.، کهسار که چون رزمۀ بزاز بد اکنون، گر بنگری از کلبۀ نداف ندانیش.، ناصرخسرو.، ز لاله باغ همه پر ز رزمۀ حله، ز سبزه باغ همه پر ز تودۀ مینا.، مسعودسعد.، اگر پیش از دارو خوردن کاری کند با رنج، چون چیزی گران فرا بار نهادن یا رزمه بستن و گشادن یا لختی ریاضت قوی کردن... مقصود تمامترحاصل شود. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).، فراش صنع و قدرت او گسترد بساط، از حزمه حزمه حله و از رزمه رزمه رش.، سوزنی.، گر همه یک بدره زر بودت و یک رزمه ثیاب.، انوری (از آنندراج).، از رزمه رزمه اطلس و از کیسه کیسه سیم، دستم سمنستان و برم لاله زار کرد.، خاقانی.، ز بوی زلفش با باد بیضۀ عنبر، ز نقش رویش در آب رزمۀ دیبا.، ؟ (از فرهنگ خطی).، فایق که روی رزمه و طراز حله و عمده حمله بود در اثناء آن حال فروشد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 177).، رومی و زنگیش چو صبح دورنگ، رزمۀ روم داد و بزمۀ زنگ.، نظامی.، زنی بیامد و مرا بگرفت که رزمۀ جامۀ من برده ای نگاه کردند کنیزکی می آمد و رزمۀ جامه می آورد. (تذکره الاولیاء عطار). از برقه وموصل و بغداد هر سال هزار و اند رزمه ابریشم فرستاده بیاوردی. (تاریخ طبرستان).، کهنه پیرایان صنع از بهر نوعهدان باغ، رزمه ها از کارگاه روم و ششتر بسته اند.، ؟ (از ترجمه محاسن اصفهان).،، یک لنگه بار و اسباب قماش. (ناظم الاطباء) (لغت محلی شوشتر). لنگه یعنی یک عدل بار. (فرهنگ خطی). یک لنگه بار و اسباب قماش را نیز گفته اند و بعضی گویند این لغت عربی است و به کسر اول است. (برهان) :، صد رزمۀ فضل بار بسته، یک مشتریم نه پیش دکان.، خاقانی

معنی رزمه در لغت نامه دهخدا

رَزْمه. پشتوارۀ جامه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). آنچه در یک جامۀ استوار و فراهم کرده شود. (از اقرب الموارد)، ضرب شدید. ج، رَزَم، رَزِم. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

معنی رزمه در فرهنگ لغت هوشیار

پشتواره ای جامه پلونده بلغنده (بقچه) هدایت در فرهنگ ناصری می نویسد: (رزمه فارسی است در لغت عربی نیز آورده اند) بوقچه رخت بسته لباس، لنگه بار قماش و اثاثه پشتواره. یا روی رزمه اصطلاحی است که در مورد تفوق و رجحان کسی بر دیگری استعمال شود (نسائم الاسحار 183 ببعد)