معنی رخد - جستجوی لغت در جدول جو

رخد(رُ خَ)

لغت نامه دهخدا

راد

(پسرانه)

جوانمرد، بخشنده، سخاوتمند، خردمند، دانا

فرهنگ نامهای ایرانی

رعد

(پسرانه)

صدای حاصل از برخورد دو قطعه ابر، نام سوره ای در قرآن کریم

فرهنگ نامهای ایرانی

رخک

(دخترانه)

مرکب از رخ (چهره، صورت) + ک (نشانه تحبیب)

فرهنگ نامهای ایرانی

صرخد

(صَ خَ)

شهری چسبیده به بلاد حوران از اعمال دمشق و آن قلعه ای است حصین و ولایتی نیکو و وسیع. شراب منسوب به آن معروف است. شاعر گفته است:
و لذّ کطعم الصرخدی ترکته
بارض العدی من خشیه الحدثان.
(معجم البلدان).
شهری است بشام و شراب را بوی منسوب کنند. (منتهی الارب) (قاموس). موضع بالجزیره. (مهذب الاسماء). و در آنجا آب نیست مگر آنچه از باران در صحرا و بادیه ها جمع میشود ’قمرا’ و ’متان’ دو قریه از این شهر میباشند. (عیون الانباء ج 1 ص 307)

لغت نامه دهخدا

رخدهنه

(رَ دَ هََ نِ)

دهی از دهستان حومه بخش سلدوز شهرستان ارومیه. سکنۀ آن 110 تن. آب آن از گدارچای. محصول عمده آن چغندر و توتون وبرنج و حبوب و صنایع دستی آنجا جاجیم بافی است. راه آنجا شوسه می باشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

فرخد

(فَ خَ)

دهی است از دهستان تبادکان بخش حومه شهرستان مشهد، واقع در هیجده هزارگزی شمال خاوری مشهد، کنار راه عمومی مشهد به کلات. ناحیه ای است جلگه ای، معتدل و دارای 1449 تن سکنه است. از رودخانه مشروب میشود. محصول آنجا غلات است. اهالی به کشاورزی و مالداری گذران میکنند. راه اتومبیل رو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

رخج

فرق سر تارک

معنی رخد - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما