- ربس (رِ)
بسیاری از مال و جز آن، سختی و بلا و آسیب. (ناظم الاطباء)
معنی ربس - جستجوی لغت در جدول جو
- ربس (رُ)
سختی و بلا، و یقال جاءفلان بامور ربس، ای شداید. کانۀ جمع رابس کبازل و بزل. (منتهی الارب) (از آنندراج) ، جمع واژۀ ربساء. شداید. (ناظم الاطباء). رجوع به ربساء شود
- ربس (رَ)
کار زشت، بسیار. (از اقرب الموارد)
- ربس (تَ)
زدن کسی را به دست. (منتهی الارب) (آنندراج) (ازناظم الاطباء). ربس کسی، به دو دست زدن وی را. (از اقرب الموارد) ، پر کردن مشک را. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)
- ربس (رِ)
قسمی قماش پنبه ای نازک تر از دبیت. (یادداشت مرحوم دهخدا). یک نوع پارچه ای است که از آن لباس سازند. (ناظم الاطباء)
- ربس
کار زشت، بسیار زدن با دست، پر کردن مشک
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ بَ)
لغت نامه دهخدا
نام محلی پیرو (گونه ای از سرو کوهی) در گیلان. رجوع به پیرو شود، ستونی از ستونهای بنا. ستونی از ستونهای خانه، جمع واژۀ ربیعالجداول. (منتهی الارب). و الجداول، جمع واژۀ جدول و هو النهر الصغیر. (تاج العروس)
(اُ بُ)
لغت نامه دهخدا
نام شهر و ناحیه ایست بزرگ در افریقا که تا قیروان از سمت مغرب سه روز راه است. (از مراصد)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
بلای سخت. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج، ربس. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)
نفع و سود که از تجارت حاصل میاید، منفعت، سودی که از قمار بدست می آید
درآمیختن، پختن خرمانک (ربیکه)، در گل انداختن شوریدگی کار کار شوریدگی، سستی ترفند (حیله)
طلایه گردیدن و دیده بانی کردن سودی که وام دهنده بابت طلب خود بگیرد
آنچه در بالای گردن انسان و جلو گردن حیوان قرار دارد، سر، رئوس، سید، آقا، مهتر، رئیس، سرور
در درفک و شیر کوه یک نوع پیرو را گویند، در منجیل یکنوع ارس را گویند
