معنی ربذیه - جستجوی لغت در جدول جو

ربذیه

لغت نامه دهخدا

(رَ بی یَ)

دیده بان. ج، ربایا. (مهذب الاسماء) (دهار)

(رَ بَ ذَ)

نام جایی بر چهار منزل از مدینه که خاک ابوذر غفاری آنجاست، و از آن موضع است موسی ربذی ابن عبیده و هر دو برادرش عبداﷲ ربذی و محمد ربذی. (منتهی الارب). در معجم البلدان آمده: در اوایل قرن چهارم هجری در جنگهای قرمطیان ویران شد. این قریه در سه میلی مدینه در راه حجاز وقتی که از فید بسوی مکه میروی قرار دارد. (از معجم البلدان ج 4). و رجوع به قاموس الاعلام ترکی و عقدالفرید ج 1 ص 284 و ج 5 ص 40 و 63 و 166 و 167 و نزهه القلوب ج 3 ص 168 و مجمل التواریخ و القصص ص 283 و 444 و 460 شود

لغت نامه دهخدا

ربذه

(رَ بَ ذَ)

پشم پاره ای که قطران به وی مالند بر شتر. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، رکوی که زرگران پیرایه را به وی مالند تا روشن شود، چابق تازیانه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، شدت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

پشم پاره ای که قطران به وی مالند بر شتر. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، رکوی که زرگران پیرایه را به وی مالند تا روشن شود، چابُق تازیانه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، شدت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ربذه

(رَ بِ ذَ)

لثه ربذه، بن دندان کم گوشت. ج، ربذات. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ربذه

(رِ ذَ)

مرد بی خیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سربند شیشه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، پشم پارۀ رنگین که بگوش و گردن شترو غیر آن آویزند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، پارچۀ زن حائض. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، هر پلیدی. ج، ربذ، رباذ. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، رکوی که زرگران پیرایه را به وی مالند تا روشن شود. ج، ربذ، رباذ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

مرد بی خیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سربند شیشه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، پشم پارۀ رنگین که بگوش و گردن شترو غیر آن آویزند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، پارچۀ زن حائض. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، هر پلیدی. ج، رِبَذ، رِباذ. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، رکوی که زرگران پیرایه را به وی مالند تا روشن شود. ج، رِبَذ، رِباذ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ربذی

(رَ بَ ذا)

چلۀ کمان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، تازیانه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ربذی

(رَ بَ ذی ی)

منسوب است به ربذه که از شهرهای مدینه میباشد در طریق حجاز. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

ربیه

(رُبْ یَ)

نوعی از حشرات، گربه. ج، ربی ً (ر بن ) . (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

بذیه

(بَ ذی یَ)

مؤنث بذّی. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

ربعیه

(رِ عی یَ)

خواربار قوم در اول سرما. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، رباعی ّ، غزوه در فصل بهار. ج، رباعی ّ، خر خواربارآور در بهار. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رباذیه

(رَ یَ)

بدی، یقال: بین القوم رباذیه، ای شر. (منتهی الارب) (آنندراج). شر. (اقرب الموارد). شر و بدی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رذیه

(رَ ذی یَ)

مؤنث رذی ّ. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، ناقۀ فرومانده از رفتن و مذکر آن رذی ّ. ج، رذایا. (از اقرب الموارد). ناقۀ لاغر از رفتن و فرومانده به راه که به شتران نمیتواند رسد. ج، رذایا، و از آن است در حدیث صدقه: فلاتعطی الرذیه، ای الهزیله. (ناظم الاطباء). اشتر لاغر. ج، رذایا. (مهذب الاسماء). و رجوع به هزیله شود

مؤنث رَذی ّ. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، ناقۀ فرومانده از رفتن و مذکر آن رَذی ّ. ج، رَذایا. (از اقرب الموارد). ناقۀ لاغر از رفتن و فرومانده به راه که به شتران نمیتواند رسد. ج، رَذایا، و از آن است در حدیث صدقه: فلاتعطی الرذیه، ای الهزیله. (ناظم الاطباء). اشتر لاغر. ج، رَذایا. (مهذب الاسماء). و رجوع به هزیله شود

لغت نامه دهخدا