- ذیوع (تَ)
آشکارا کردن. (تاج المصادر بیهقی) ، آشکار شدن خبر، (زوزنی). ذیوع خبر، فاش و پراکنده شدن آن. ذیع خبر، ذیعان خبر، فاش شدن. ظاهر گشتن خبر. گستردن خبر. آشکاری. ظهور. پیدائی
معنی ذیوع - جستجوی لغت در جدول جو
- ذیوع
جمع ذیع، پراکندگی ها
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(شُ)
لغت نامه دهخدا
اشتهار و شهرت و پراش، هر چیز که همه کس آنرا بدانند و در همه جا فاش باشد. (ناظم الاطباء).
- شیوع به هم رسانیدن، فاش شدن و آشکارا گشتن و پراش شدن. (ناظم الاطباء).
- شیوع خبری، استفاضۀ آن. پراکنده وفاش شدن آن. انتشار آن. (یادداشت مؤلف)
- شیوع به هم رسانیدن، فاش شدن و آشکارا گشتن و پراش شدن. (ناظم الاطباء).
- شیوع خبری، استفاضۀ آن. پراکنده وفاش شدن آن. انتشار آن. (یادداشت مؤلف)
(بُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ بیع. (این جمع در فرهنگهای معتبر عربی دیده نشد) :
در بیوع آن کن تو از خوف غرار
کز رسول آموخت سه روز اختیار.
مولوی.
و رجوع به بیع شود
در بیوع آن کن تو از خوف غرار
کز رسول آموخت سه روز اختیار.
مولوی.
و رجوع به بیع شود
(تَیْ ی)
لغت نامه دهخدا
از ’ت وع’، هرتره که وقت بریدن آن شیر از وی برآید. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مانند سمقونیا و شیرم و لاغیه و عرطنیثا وعشر. ج، تیوعات. (منتهی الارب). رجوع به یتوع شود
