معنی ذوالکریهه - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(بَ نُلْ کَ هََ)

جنگیان و سلحشوران که به این شغل شهرت پیدا کرده اند. کریهه، کار مکروه و منفور است که جنگ باشد. (المرصع)

(ذُلْ فَ ضَ)

آنکه سهم برد از ارثی

(ذُلْ کُتَ فَ)

نام شمشیر سعد بن عیاض بن امیه. یکی ازمشرکین که بروز بدر بدست سعد بن ابی وقاص کشته شد

(ذُلْ فُ رَیْ یَ)

لقب شاعر و دلیری قرشی. نام او وهب بن الحرث القرشی الزهری است و ابن الکلبی گوید کان شریفاً اذا اراد القتال اعلم بفروه. (از المرصّع)