معنی ذوالکباس - جستجوی لغت در جدول جو

ذوالکباس

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

بوالعباس

(بُلْ عَبْ با)

تیره ای از بهمئی از شعبه لیراوی از ایلات کوه کیلویۀ فارس. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 89)

لغت نامه دهخدا

ذوالنباح

(ذُنْ نُ)

زمین درشت و مرتفعی است از شربه به اطراف تیمن، پشته ای است از دیار فزاره. (کذا جاء فی کتاب الحازمی. بنقل یاقوت در معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

ذوالکلاع

ابن الاثیر در المرصع گوید او از اذواء یمن بوده و ابوشراحیل ذوالکلاع از اولاد اوست
نام پدر شرحبیل یکی از قتلۀ حسین بن علی علیهما السلام است

لغت نامه دهخدا

ذوالکعبات

(ذُلْ کَ)

بتی یا خانه ای بنو ربیعه را که مطاف آنان بود

لغت نامه دهخدا

ذوالسبال

(ذُسْ سِ)

لقب سعد بن صفیح خال ابوهریره

لغت نامه دهخدا

نام بتی از بنوعبدالقیس در مشفر و مشفر حصاری است به بحرین

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ)

نام موضعی است، نام کوهی به دیار بنی کلاب در برابر ملیحه و بدانجا آبی است، نام موضعی در مصادر وادی المیاه، بنی نفیل بن عمرو بن کلاب را، جایگاهی به اطراف رقق. بنی عمرو بن کلاب را، کوهی از اقبال هضب النخل بدان سوی جایگاه مذکور، و بعضی گفته اند ذوالبان از دیار بنی البکاء است. و ابوزیاد گفته است ذوالبان هضبه ای است که بدانجا بان روید

نام موضعی است، نام کوهی به دیار بنی کلاب در برابر ملیحه و بدانجا آبی است، نام موضعی در مصادر وادی المیاه، بنی نفیل بن عمرو بن کلاب را، جایگاهی به اطراف رقق. بنی عمرو بن کلاب را، کوهی از اقبال هضب النخل بدان سوی جایگاه مذکور، و بعضی گفته اند ذوالبان از دیار بنی البکاء است. و ابوزیاد گفته است ذوالبان هضبه ای است که بدانجا بان روید

لغت نامه دهخدا