معنی ذعوط - جستجوی لغت در جدول جو

ذعوط

لغت نامه دهخدا

دارویی عطسه آور که در بینی بریزند

(ذَ)

متذعر. ترسنده، زن ترسنده از ریبه و تهمت. زن ترسان از بدنامی. زنی ترسنده. (مهذب الاسماء). زن ترسنده از بهتان و سخن بد، ناقۀ ذعور، ماده شتری که چون دست بر پستان وی نهند خویشتن را درکشد

لغت نامه دهخدا

ذعط

(تَ وُ)

سبک گلو بریدن کسی را یا عام ّ است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عوط

(خَ طَ)

دراز گردیدن گردن و عنق. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) ، باردار نگشتن زن و ناقه، مدت سالها، بی آنکه نازا باشد. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). عیط. عیاط. رجوع به عیط و عیاط شود، بار گرفتن ناقه سال نخست. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عوط

جمع واژۀ عائط، (اقرب الموارد) (منتهی الارب)، رجوع به عائط شود

لغت نامه دهخدا

صعوط

(صَ)

داروی به بینی ریختنی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ذعاط

(ذُ)

موضعی است

لغت نامه دهخدا

ذفوط

(ذَ)

سست. ناتوان

لغت نامه دهخدا

سعوط

(سَ)

دارو به بینی ریختنی. (منتهی الارب) (آنندراج). دارویی را گویند که اندر بینی چکانند. (ذخیره خوارزمشاهی). ج، سعوطات. دارو که در بینی افکنند. (مهذب الاسماء). آنچه در بینی کنند و مایع باشد باین اسم نامند و از اختراعات جالینوس است و عودالعطاس نیز به این اسم نامند. (تحفۀ حکیم مؤمن). رجوع به ضریر انطاکی ص 193 شود

لغت نامه دهخدا

تعوط

(بِ)

درازگردن شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سالها باردار نگردیدن شتر ماده بی آنکه نازاینده باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ذوط

(تَ قَ طُ)

خبه کردن کسی را چنانکه بر آورد زبان خود را. خفه کردن کسی را بدانگونه که زبان او برآید

لغت نامه دهخدا