معنی ذبحاء - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(سَ بَ)

منقطع گردیدن، منقطع گردانیدن

(سُ بَ)

نام اسب ربیعه بن جشم. (منتهی الارب)

(ذَ)

تأنیث اذبل. زنی خوشیده لب. زن خشک لب

(ذُ)

نامی از نامهای مردان عرب، از جمله نام جدّ والد عبید بن عمرو صحابی

(ذُ)

شهری است به یمن

(ذُ)

بطنی است از رعین

(ضَ)

کمان که در آن اثر آتش باشد. (منتهی الارب)

(نَ)

آهو مادۀ بابانگ. (منتهی الارب) (آنندراج). ماده آهوی بابانگ. (ناظم الاطباء). ماده آهوی بانگ زن. الصیاحه من الظباء. (معجم متن اللغه)

(بَحْ حا)

زن گلوگرفتۀ گران آواز. (منتهی الارب) (آنندراج).

جمع سبوح، شناوران

فور موی زن بور موی

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما