- ذال
نام حرف «ذ»
معنی ذال - جستجوی لغت در جدول جو
- ذال (تَ)
سبک رفتن، (تاج المصادر بیهقی)، نرم رفتن، شتاب رفتن
- ذال
نام حرف نهم از حروف تهجی عرب و یازدهم از حروف فارسی است میان دال و راء و صورت آن این است (ذ) یعنی دال با نقطۀ فوقانیه:
که دال نیز چو ذال است در کتابت لیک
بششصد و نود و شش کم است دال از ذال،
انوری،
و ذویله مصغر آن است
که دال نیز چو ذال است در کتابت لیک
بششصد و نود و شش کم است دال از ذال،
انوری،
و ذویله مصغر آن است
- ذال
خوج خروه، تاج خروس، خود خروه، عرف الدیک، و آن گوشتپاره ای سرخ است که بر سر خروس بود، فش خروس، (قاض یخان بدر محمد دهار)
- ذال
حرف نهم از الفبای عربی (ابتث) و حرف یازدهم از الفبای فارسی به شتاب رفتن، دراز شدن، شوخ چشمی
- ذال
حرف نهم از الفبای عربی و حرف یازدهم از الفبای فارسی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رُ)
لغت نامه دهخدا
ناکس و فرومایه. (ناظم الاطباء) (آنندراج). رذیل. (از اقرب الموارد) (المنجد) ، بلایه از هر چیزی. ج، ارذله. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) ، آنکه بهتر وجیّد آنرا گرفته باشند. (از منتهی الارب) (از آنندراج). آنچه جیّد و نیک آن برگزیده شود. رذاله. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به رذاله شود، جمع واژۀ رذل و آن جمع شاذّ است. (از ذیل اقرب الموارد) (از متن اللغه). جمع واژۀ رذل. (المنجد)
(حَ / حُ)
لغت نامه دهخدا
آب سرخ که از درخت طلح بیرون آید، یا چیزی است در درخت طلح مشابه صمغ. (منتهی الارب) ، چیزی است که از بیخ سلم بیرون آید و آنرا در شیر افکنند و بخورند. (از منتهی الارب). چیزی است که از بن سلم بیرون آید. در شیر افکنند و بخورند. (مهذب الاسماء)
باریک، لاغر، پژمرده پلاسیده، خشک لب پژمرده پلاسیده، لاغر نزار، خشک شده از عطش (لب و غیره)
خوار شدن ذلیل گردیدن، خواری ذلت مذلت، جمع ذلیل، خواران خاکیان جمع ذلیل
خوار تر ذلیل تر خوارتر. خوار پنداشتن کسی را خوارشمردن خوار و ذلیل گرفتن کسی را
بخشنده، دست ودل باز، کریم، وهاب
متضاد: خسیس، کنس
متضاد: خسیس، کنس