- ذآف (ذُ)
ذأف. سرعت موت، موت ذآف، موت شتاب و زود کشنده، زهر هلاهل
معنی ذآف - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ذَ)
لغت نامه دهخدا
ذعاف. سم ّساعت. زهر که در ساعت کشد. زهر مطلق، حیهٌ ذعف اللّعاب، مار در جای کش. مار جابجا کشنده
(اِ دِ)
لغت نامه دهخدا
بریده شدن دل. (آنندراج). انذأف فؤاده، بریده شد دل او. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(تَ قَبْ بی)
لغت نامه دهخدا
قتل مجروح. کشتن خسته. ذفاف. مذافّه. تذفیف. اذفاف. الاجهاز علی الجریح. (تاج المصادر بیهقی) ، ذف در امری، سرعت کردن در آن. شتافتن در او. شتاب کردن در وی، خذ ما ذف ّ لک (بصیغۀ مجهول) ، بگیر آنچه را که مهیا و موجود است و زود بدست آید
آهوی تاتار، آهوی چین، آهوی ختن، آهوی خطا، آهوی مشک، آهوی مشکین، غزال المسک، مهر، خور، شمس
(تَ)
لغت نامه دهخدا
زهر دادن. کسی را زهر خورانیدن. زهر در طعام کردن. سم دادن. مسموم کردن. دواخور کردن. چیزخور کردن
ذعاف. بمردن. هلاک شدن
ذعاف. بمردن. هلاک شدن
(تَ صُ)
لغت نامه دهخدا
ذرفان. ذروفان. ذروف. ذریف. تذراف. روان گردیدن سرشک. بردویدن اشک. رفتن اشک از چشم. رفتن اشک و جز آن. (زوزنی). ذرفت عینیه، روان شد اشک چشم او، روان کردن: ذرفت العین دمعها، روان کرد چشم اشک خود را، جاری و روان شدن و دویدن و جاری و روان کردن آب و هر مایعی دیگر
(فَ)
لغت نامه دهخدا
نام یکی از سرودهای ایران باستان که باربد برای خسرو پرویز ساخته بود. نام درست آن باید دادار آفرید باشد زیرا ثعالبی آن را بصورت یزدان آفرید نقل کرده است. (ایران در زمان ساسانیان، ترجمه رشید یاسمی ص 507) :
سرودی به آواز خوش برکشید
که اکنون تو خوانیش داد آفرید.
فردوسی.
رجوع به داذآفرین شود
سرودی به آواز خوش برکشید
که اکنون تو خوانیش داد آفرید.
فردوسی.
رجوع به داذآفرین شود
