- دیرالخل(دَ رُلْ خَل ل)
نام محلی نزدیک یرموک است و در واقعۀ یرموک لشکر مشرکان در آن موضع فرود آمدند. (از معجم البلدان)
معنی دیرالخل - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
سرای جاوید، جهان جاوید، آخرت، بهشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، خلدستان، فردوس اعلا، رضوان، باغ خلد، باغ ارم، نعیم، سبزباغ، اعلا علّیین، فردوس، قدس، دارالقرار، سرای جاوید، گشتا، دارالنّعیم، خلد، دارالسّلام، مینو، دار قرار، دارالسّرور، علّیین، باغ بهشت، جنّت
(حَ جَ رُلْ خِل ل)
لغت نامه دهخدا
بیرونی در کتاب الجماهر (در فصل ذکر المغناطیس در ص 214 چ حیدرآباد دکن) گوید: فالنفط یجذب النار الی نفسه، والحجر الزیتونی یجذب الزیت الیه، وحجر الخل الخل
(رُلْ خَ)
لغت نامه دهخدا
از قصرهای خلفای عباسی در بغداد. کاخی بود بسیار عظیم و ایوانی داشت که طول و عرض آن هر یک هزار ذراع بود و در اعیاد، و هنگام ورود رسولان و پیکان دیگر کشورها در هرطرف آن پانصد اسب سوار می ایستاد. (معجم البلدان)
(دَ رُنْ نَ)
لغت نامه دهخدا
نزدیک شهر بلد (از توابع سامراء) است از شمال. فاصله آن تا بلد در حدود یک فرسخ است. (از معجم البلدان)
(دَ رُلْ لُج ج)
لغت نامه دهخدا
این دیر در حیره است و آن را نعمان بن منذر ابوقابوس در ایام حکومت خود ساخته و در بین دیرهای حیره از لحاظ ساختمان زیباتر و از لحاظ خوشی آب و هوا بهتر از آن وجود ندارد. (از معجم البلدان)
(دَ رُ لْ کَ)
لغت نامه دهخدا
بین موصل و جزیره ابن عمر از ناحیه باعذرا از توابع موصل واقع است دارای معابدی است و راهبان بسیار دارد. (از معجم البلدان)
(دَ رُلْ عَ)
لغت نامه دهخدا
گروهی گفته اند این همان دیرالعذاری است. شابشتی گوید علث قریه ای است بر ساحل دجله در طرف مشرق آن نزدیک حظیره پایین تر از سامره این دیر مشرف بر دجله است از لحاظ طراوت و سرسبزی و زیبائی از بهترین دیرهاست آنگاه یاقوت اشعاری نقل میکند و میگوید از این اشعار برمی آید که دیرالعلث همان دیرالعذاری است. (از معجم البلدان)
(دَ رُلْ عَ سَ)
لغت نامه دهخدا
در مغرب ساحل نیل مصر از نواحی صعید واقع است دیری است آباد که در آن راهبان سکنی دارند. (از معجم البلدان)
(دَ رُلْبُ)
لغت نامه دهخدا
بفاصله دو فرسخ از دمشق واقع است این دیر، دیر میخائیل نامیده میشد چون عبدالملک مروان شتر بختی در آن دیر می بست از آن به بعد به این نام موسوم گردید. علی بن عبدالله بن عباس (رضی) در آن نزدیکی باغ کوچکی داشت که تفرجگاه او بود. (از معجم البلدان)
