معنی دکندسته - جستجوی لغت در جدول جو

دکندسته

چیزی که از آن آگاهی و اطلاع وجود دارد، آگاهانه، باتجربه، کاردان

(نِ تَ / تِ)

نعت مفعولی از دانستن. معروف. معلوم. (لغت تاریخ بیهقی). علم: لایحیطون بشی ٔمن علمه. (قرآن 255/2) ، ای معلومه. (منتهی الارب).
دانسته به بود ز ندانسته. ناصرخسرو، فهمیده. معقول:
مرد دانسته بجان علم و خرد رابخرد
گرچه این خر رمه از علم و خرد بیخبرست.
ناصرخسرو.
تعقل، دانسته شدن. (دانشنامۀ علائی ص 120).
، عالماً. عامداً. قصداً. عمداً. متعمداً:
راه عشق ارچه کمینگاه کماندارانست
هر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببرد.
حافظ.
- دانسته فهمیده (دانسته و فهمیده) ، عامد عن قصد. متعمداً. بر قصد

لغت نامه دهخدا

داندست

(دَ)

نام نیای دهم زرتشت پیامبر ایرانی. (این نام بصورتهای واندست، ویدس، وایدست نیز آمده است). رجوع به مزدیسنا ص 69 شود

لغت نامه دهخدا

عکندسه

(عَ کَ دَ سَ)

مؤنث عکندس. (از اقرب الموارد). رجوع به عکندس شود

لغت نامه دهخدا

یکدسته

(یَ /یِ دَ تَ / تِ)

صاحب یک دست. (یادداشت مؤلف) ، از یک نوع. از یک سنخ. یکدست. متلائم. (یادداشت مؤلف) ، هموار. یکنواخت. (یادداشت مؤلف) : یکی از جملۀ بلاغت آن است که شاعر بیت های قصیده متلائم گوید یعنی یکدسته و هموار گوید و چنان کند که میان بیت و بیت تفاوت بسیارنبود به عذوبت و صفت. (ترجمان البلاغۀ رادویانی)

لغت نامه دهخدا

کندسه

(کُ دُ سَ / سِ)

چیزی است که آن را آذریون گویند و به شیرازی چوبک اشنان خوانند. (برهان) (آنندراج). آذریون و چوبک اشنان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا