معنی دومص - جستجوی لغت در جدول جو

دومص(دَ مَ)

لغت نامه دهخدا

کسی که موهای سر و صورتش سیاه و سفید باشد

(دُ وُ)

دویمی. (ناظم الاطباء). که در مرتبۀ دوم قرار دارد پس از اولی. آخر. اخری ̍. ثانیه. ثانی. (یادداشت مؤلف). و رجوع به دوم شود

لغت نامه دهخدا

دلمص

(دُلَ مِ)

رخشان. (منتهی الارب). براق. (اقرب الموارد) ، رأس دلمص، سری که موی مقدم آن رفته باشد. (منتهی الارب). أصلع. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دومن

(مَ)

دومان. طوفان. (یادداشت مؤلف). رجوع به دومان و طوفان شود

لغت نامه دهخدا

دومو

(دُ)

دوموی. کسی که در سر یا در ریش او خاصه در ابتدای پیری موی سیاه و سپید باشد. (غیاث) (آنندراج). آمیزه مو. فلفل نمکی. کهل. کهله. دوموی. دومویه. با موی جو گندمی. با موی سیاه و سپید. که بعضی تارهای مو سپید و بعضی دیگر سیاه دارد چون مردم چهل ساله. مردیا زنی که نیم موی او سپید و نیمی سیاه است. (یادداشت مؤلف). کهل. مردی که موهای او سیاه و سپید باشد. (ناظم الاطباء). اسمط. سمطاء. (زمخشری) :
یک دومویت کز زنخدان سرزده
کرد یکسانت به پیران دوموی.
سوزنی.
آن یکی مرد دومو آمد شتاب
پیش آن آئینه دار مستطاب.
مولوی.
، نیم عمر. میانه سال: و سوم (از بخش های عمر) روزگار کهلی است و کهل را به پارسی دوموی خوانند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
پیر زال فلک کینه ور از بس بدخوست
عمر پیران و جوانان ز شب و روز دوموست.
وحید (از آنندراج).
اکتهال، دومو شدن. (منتهی الارب). لهز، لهزمه، دوموی شدن. (از منتهی الارب)، کسی که موی سر و صورتش اندک باشد

لغت نامه دهخدا

دومه

(دَ مَ)

زنی بوده است می فروش. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دومه

(دَ مَ)

زن مست. (ناظم الاطباء) ، خایه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دومه

(مَ)

نام بازیی است مر اطفال را. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دوما

(دَ وَ / دَ)

دریا و آن را داماء نیز گویند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دومی

عبدالله بن جعفر. از علمای نحو و با ابوالفرج محمد بن اسحاق الندیم صاحب الفهرست قریب العهد بوده است و به نوشتۀ ابن ندیم او راست:
1- کتاب القوافی. 2- کتاب اللغات. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دوقص

(قُ)

به لغت اهل مغرب پیاز را گویند و به عربی بصل خوانند. (برهان). بصل است. (اختیارات بدیعی) (تحفۀ حکیم مؤمن). به ضم اول و ضم قاف. (که برهان می گوید) غلط است بلکه به فتح دال و فتح فاء است نه ضم قاف. (یادداشت مؤلف با توجه به ضبط قاموس). رجوع به دوفص شود

لغت نامه دهخدا

دوفص

(دَ فَ)

پیاز. پیاز سفید. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). به لغت اهل مغرب پیاز، یعنی بصل است. (یادداشت مؤلف)

معنی دومص - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما