- دولسی(دَ لَ سی ی)
آنچه بواسطۀ وی به دیگری پیوندند. (ناظم الاطباء). منسوبا، آنچه با وی به دیگری بپیوندند و منه حدیث سعید ابن المسیب رحمه اﷲ: عمر لولم ینه عن المتعه لاتخذها الناس دولسیاً، ای ذریعه للزنا. (منتهی الارب) (از تاج العروس)
معنی دولسی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
شاعر ایتالیائی، مولد فلورانس بسال 1432 میلادی و متوفی بسال 1484 میلادی
(دَوْ وا)
لغت نامه دهخدا
گردانیدن حیوانات را گویندبر غله تا از کاه جدا شود، اجرت حیوان و صاحب آن را نیز گویند. (که حیوان را برغله می گرداند). (لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف)
مرکّب از: دول + یای مصدری، حیله بازی و بی شرمی و بدسرشتی، حیزی، هیزی، مخنثی، بغایی، (یادداشت مؤلف)، دغابازی، (شرفنامۀ منیری)، مکر و فریب، (آنندراج)، فریب و مکر و حیله، (ناظم الاطباء) :
همان که بودی از این پیش شادگونۀ من
کنون شده ست دواج تو ای به دولی فاش،
عسجدی
همان که بودی از این پیش شادگونۀ من
کنون شده ست دواج تو ای به دولی فاش،
عسجدی
(دُ)
لغت نامه دهخدا
دوبار سی. دو ضرب در سی. دو تا سی. شست. شصت. (یادداشت مؤلف) :
کسی را که سالش به دوسی رسید
امید از جهانش بباید برید.
فردوسی
کسی را که سالش به دوسی رسید
امید از جهانش بباید برید.
فردوسی
بستی، بسته، دوستی