معنی دودل در فرهنگ فارسی عمید

کسی که برای شروع کردن کاری در فکر و اندیشه باشد و نتواند زود تصمیم بگیرد، مردد، متردد

معنی دودل در لغت نامه دهخدا

دودله. بی ثبات. متردد. مردد. شکاک. مریب. مذبذب. مرتاب. شاک. مقابل یکدل. (یادداشت مؤلف). کسی را گویند که در امری متردد باشد (برهان). متفکر و سراسیمه، برعکس یکدله. (آنندراج). رجوع به دودله شود.، - دودل بودن، تردید. ارتیاب. شک ورزیدن. مردد بودن. تردید داشتن. تذبذب. (یادداشت مؤلف). دودلی:، دو دلبر داشتن از یکدلی نیست، دودل بودن طریق عاقلی نیست.، نظامی.، اندرین اندیشه می بود او دودل، تا سلیمان گشت شاه مستقل.، مولوی.، آنکه در یاد کسی چون گل رعنا دودل است، مفتی عشق بر این است که خونش بحل است.، تأثیر (از آنندراج).، - دودل شدن، مردد شدن. به تردید افتادن. دچار شک گردیدن. (از یادداشت مؤلف).، -، به دو معشوق عشق ورزیدن. به دو کس دل دادن.،، کسی را گویند که در دو جا اظهار محبت کند و گرفتار باشد. (برهان) (از لغت محلی شوشتر) :، دلارام گفت ای شه نیکدان، نه هر زن دودل باشد و ده زبان.، اسدی.، - دودل شدن، به دو جا اظهار محبت کردن.، دودل شوم چو به زلفش مرا نگاه افتد، چو رهروی که رهش بر سر دو راه افتد.، صائب (از آنندراج).،، مردم منافق. (از برهان) (از لغت محلی شوشتر). فریبنده:، دگر آنکه داری ز قیصر پیام، مرا خواندی دودل و خویش کام.، فردوسی.، با هیچ دودل مشو سوی حرب، تا سکه درست خیزداز ضرب.، نظامی

معنی دودل در فرهنگ لغت هوشیار

متردد، شکاک، مردد، متفکر، سراسیمه برعکس یکدله، ارتیاب

معنی دودل در فرهنگ واژه مترادف متضاد

سرگشته، متردد، مذبذب، مردد، وسواس، وسواسی، متضاد: مصمم

معنی دودل - جستجوی لغت در جدول جو

دودل

فرهنگ فارسی عمید

دودل

لغت نامه دهخدا

دودل

فرهنگ لغت هوشیار

دودل

فرهنگ واژه فارسی سره

دودل

فرهنگ واژه مترادف متضاد

دودله

(دُ / دِ لَ / لِ)

دودانه. (جهانگیری) (از برهان). دودداله. دوداله. بازی الک دولک و پله چوب. (از ناظم الاطباء). قله. مقلاه. الک دولک. الک جنبش. کال چنبه. جفته. پله چوب. قلا و مقلا. (یادداشت مؤلف). رجوع به الک دولک شود

لغت نامه دهخدا

دودله

(دُ دِ لَ / لِ)

متردد و مشکوک و بی ثبات و کسی که در کارها همیشه شک می آورد و هرگز از روی یقین کاری نمی کند. (ناظم الاطباء). کنایه است از متردد. به عکس یکدله. (انجمن آرا). دودل. مردد. مذبذب. مریب. مرتاب. شاک. مضطرب. باتردد. باتردید. (یادداشت مؤلف). متردد. (غیاث). تداول، دودله و مضطرب شدن: عزهل. عزهل، مرد دودله و مضطرب. (منتهی الارب). مشترک، مرد دودله. (منتهی الارب).
- دودله شدگی، تردید و بی ثباتی و بی قراری و نامعینی و ناپایداری. (ناظم الاطباء).
- دودله شدن، دودل شدن. متردد گردیدن. مردد شدن. به شک افتادن. به تردید گرفتار شدن. مضطرب شدن. تلجلج. (یادداشت مؤلف). تعمه. تردد. تصفق. عمه. عموه. عمهان. عموهه. عموهیه. تعامه. تعلعل. تکرر: تمرغ، دودله شدن در کاری. تهته، دودله شدن در باطل. (منتهی الارب).
، کسی که هرلحظه دارای کیش و اعتقادی است. (ناظم الاطباء) ، منافق. (غیاث) : رجل مذبذب، مرد دودله. (منتهی الارب) ، بی خیال و بی فکر. (ناظم الاطباء)

متردد و مشکوک و بی ثبات و کسی که در کارها همیشه شک می آورد و هرگز از روی یقین کاری نمی کند. (ناظم الاطباء). کنایه است از متردد. به عکس یکدله. (انجمن آرا). دودل. مردد. مذبذب. مریب. مرتاب. شاک. مضطرب. باتردد. باتردید. (یادداشت مؤلف). متردد. (غیاث). تداول، دودله و مضطرب شدن: عِزهَل. عَزهَل، مرد دودله و مضطرب. (منتهی الارب). مشترک، مرد دودله. (منتهی الارب).
- دودله شدگی، تردید و بی ثباتی و بی قراری و نامعینی و ناپایداری. (ناظم الاطباء).
- دودله شدن، دودل شدن. متردد گردیدن. مردد شدن. به شک افتادن. به تردید گرفتار شدن. مضطرب شدن. تلجلج. (یادداشت مؤلف). تعمه. تردد. تصفق. عمه. عموه. عمهان. عموهه. عموهیه. تعامه. تعلعل. تکرر: تمرغ، دودله شدن در کاری. تهته، دودله شدن در باطل. (منتهی الارب).
، کسی که هرلحظه دارای کیش و اعتقادی است. (ناظم الاطباء) ، منافق. (غیاث) : رجل مذبذب، مرد دودله. (منتهی الارب) ، بی خیال و بی فکر. (ناظم الاطباء)

معنی دودل - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما