معنی دودرغه - جستجوی لغت در جدول جو

دودرغه

لغت نامه دهخدا

چیزی که دود به آن رسیده و رنگ دود یا بوی دود گرفته باشد

یکی از وسایل نقلیه که دو چرخ دارد و یک نفر بر آن سوار می شود و با فشاری که با پاهای خود به دو رکاب آن می دهد حرکت می کند، بیسیکلت

فرهنگ فارسی عمید

دیودره

(وْ دَ رِ)

دهی است از دهستان حومه بخش رودسر شهرستان لاهیجان با 286 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

دوهرته

(دُ هَُ تَ)

قاشقی که بار آن را به دو نوبت به کام کشند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دودیمه

(دُ دی مَ / مِ)

هبق. (السامی فی الاسامی). گل دورویه. گل دوروی. گل قحبه. وردالفجار. گل رعنا. وردالحمار. وردالحماق. گل دورو. (یادداشت مؤلف) : مانند گل دودیمه نیمی سرخ و نیمی زرد. (المعجم نسخۀ کتاب خانه آستانه)

لغت نامه دهخدا

دوترغه

(دُ تُ غَ / غِ)

مخفف دوترغده که به معنی گرفته شده باشد و معنی ترکیبی آن از دو جانور گرفته شده است. مانند استر که از اسب و الاغ گیرند. (لغت محلی شوشتر) ، جانوری است به شکل عقرب که از سیاه و زرد بهم رسد

لغت نامه دهخدا

دودرزه

(دُ دَ زَ / زِ)

با دو درز. که دودرز دارد، پاکدوزی. کف، دودوزه دوختن. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دوضربه

دوزده دو نوازنده، دو سویه، دو رویه

فرهنگ لغت هوشیار

دو درغه

اسب اکدش دو رگه

فرهنگ لغت هوشیار

دو رگه

انسان یا جانوری که پدر و مادرش از دو نژاد بود اکدش، کلفت خشن

فرهنگ لغت هوشیار

دوچرخه

وسیله سواری است که دارای دو چرخ است و با حرکت پا راه می رود

فرهنگ لغت هوشیار

دوچرخه

((دُ چَ خِ))

نوعی وسیله نقلیه دارای دو چرخ یکی در عقب و یکی در جلو، و دو رکاب و یک زنجیر که با فشار رکاب به وسیله پا زنجیر به گردش در می آید و در نتیجه این وسیله به حرکت درمی آید

معنی دودرغه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما