معنی دهم در فرهنگ فارسی عمید

آنچه یا آنکه در مرتبۀ ده قرار دارد

معنی دهم در فرهنگ فارسی عمید

غار، درختی بزرگ و تناور با گل های ریز و سفید و برگ های درشت و دراز شبیه برگ بید و طعم تلخ و خوش بو که در شام و برخی کشورهای دیگر می روید و می گویند تا هزار سال عمر می کند، میوۀ این گیاه به اندازۀ فندق با پوست نازک و سیاه رنگ و مغز چرب و خوش بو و زرد رنگ است و پس از کهنه شدن سرخ تیره می شود، برگ و پوست و میوۀ آن در طب به کار می رود، بَرگِ بو، دَهمَست، دَهمَشت

معنی دهم در لغت نامه دهخدا

فروگرفتن چیزی را به انبوه و به ناگاه رسیدن. (منتهی الارب) (آنندراج)، هجوم کردن خیل مر کسی را. (از منتهی الارب) (آنندراج). ناگاه آمدن. (المصادر زوزنی)

معنی دهم در لغت نامه دهخدا

غار و باهشتان. (ناظم الاطباء). درخت و بوتۀ غار است و آن را به عربی شجرهالغار گویند و آن چوبی است که چون بسوزندش بوی خوش ازآن آید. (برهان) (آنندراج). و رجوع به دهمست شود

معنی دهم در لغت نامه دهخدا

نام ناحیتی از هندوستان و لقب شاهان آن ناحیت، شهرهای بزرگ نیماس، هرکند، اورشین، سمندر، اندرس از آنجاست همه بر کران دریا و دهم از خویشتن بزرگتر هیچکس را نبیند و گویند که مر او را سیصد هزار مرد لشکر است و در این ناحیت عودتر باشد و اندر این ناحیت پیل بسیار است. (حدود العالم)

معنی دهم در لغت نامه دهخدا

عدد بسیار از هر چیز. ج، دهوم، امر عظیم، بدی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)، کس، مایقال ای الداهم هو، کدام کس است او. (ناظم الاطباء). خلق. (منتهی الارب) (آنندراج)، خلق، مایقال ای دهم اﷲ هو، کدام خلق خداست او. (ناظم الاطباء)

معنی دهم در لغت نامه دهخدا

چیزی که در مرتبۀ ده واقع شده باشد. (ناظم الاطباء). عاشر. (منتهی الارب). دهمین. دهمی. که در مرتبۀ دهم است. (یادداشت مؤلف)،عشر، دهم شدن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی)