معنی دعر در لغت نامه دهخدا

عود دعر، عود ردی بسیاردود. (منتهی الارب). عود که دود کند و آتش نگیرد. (از اقرب الموارد)، زند دعر، آتشزنه که بارها برای آتش زدن از آن استفاده کرده باشند در نتیجه سر آن سوخته باشد و دیگر آتش ندهد. (از ذیل اقرب الموارد از لسان)، شخص خائن که یاران خود را عیب کند، و گویند شخصی که در او خیر نباشد. (از ذیل اقرب الموارد از لسان)

معنی دعر در لغت نامه دهخدا

کرمک چوبخوار. (منتهی الارب). قادح، و آن کرمکی است که چوب را می خورد. واحد آن دعره. (از اقرب الموارد)

معنی دعر در لغت نامه دهخدا

دود برآوردن چوب و افروخته نگردیدن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). بسیار دود شدن و دود گنده شدن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی)، آتش ندادن آتش زنه. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، پوسیده شدن چوب. (از اقرب الموارد)

معنی دعر در لغت نامه دهخدا

تباهی. (منتهی الارب). فساد. (اقرب الموارد)، فسق. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، پلیدی. (منتهی الارب). خبث، شر و بدی. (از اقرب الموارد)

معنی دعر در لغت نامه دهخدا

عود دعر، عود ردی بسیاردود. (منتهی الارب)

معنی دعر در لغت نامه دهخدا

عود دعر، عود ردی بسیاردود، چوب و جز آن که سوخته شودو ناافروخته فرومیرد. (منتهی الارب)، چوب پوسیده و ردی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

معنی دعر - جستجوی لغت در جدول جو

دعر

لغت نامه دهخدا

دعر

لغت نامه دهخدا

دعر

لغت نامه دهخدا

دعر

لغت نامه دهخدا

دعر

لغت نامه دهخدا

دعر

لغت نامه دهخدا

دعره

(دَ رَ)

به معانی دعره است. (از منتهی الارب). رجوع به دعره شود، عیب. (ذیل اقرب الموارد از لسان)

لغت نامه دهخدا

دعربه

(دَ رَ بَ)

سختی. (منتهی الارب). اشکال. (ناظم الاطباء) ، غرامت. (اقرب الموارد). جریمۀ آزار و اذیت و جریمۀ قتل، اقرار. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دعرور

(دُ)

ناکس. (منتهی الارب). شخص لئیم و فرومایه که یاران خود را عیب کند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تدعر

(اِ تِ)

زشت گون و پیسه گردیدن روی کسی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از المنجد) (از اقرب الموارد) ، خبیث و ناپاک شدن. (از المنجد) (از اقرب الموارد) :
اخالد هلا اذ سفهت عشیره
کففت لسان السوء ان یتدعرا.
(از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ادعر

(اَ عَ)

زند ادعر، آتش زنه که آتش ندهد، تباهی آوردن در کاری. تباهی و فساد در کاری آوردن. (مؤید الفضلاء). داخل کردن در کار چیزی را که آنرا تباه کند، سخن چینی کردن، خیانت کردن نسبت بکسی، بناگاه کشتن کسی را

لغت نامه دهخدا

دعرم

(دِ رِ)

زشت روی کوتاه بالای هیچکاره، شتری که آب پس خوردۀ شتران را خورد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دعفس. و رجوع به دعفس شود، قعود دعرم، چارپای رام و ذلول. (از ذیل اقرب الموارد از لسان)

لغت نامه دهخدا

دعره

(دَ عَ رَ)

تباهی. (منتهی الارب) ، فسق. (منتهی الارب) (از ذیل اقرب الموارد) ، پلیدی. (منتهی الارب). خبث. (ازذیل اقرب الموارد). دعاره. و رجوع به دعاره شود

لغت نامه دهخدا

دعره

(دَ عِ رَ)

به معانی دعاره است. (از اقرب الموارد). رجوع به دعاره و دعره شود

لغت نامه دهخدا

دعره

(دُ رَ)

واحد دعر. یکی دعر. (از اقرب الموارد). رجوع به دعر شود