معنی دسوقی - جستجوی لغت در جدول جو

دسوقی

لغت نامه دهخدا

(دَ)

عبدالمنعم بن محمد بن ابی المضاد. عالم و عارف قرن هفتم هجری که بسال 645 هجری قمری درگذشت. مولوی در دفتر سوم در داستانی او را ذکر می کند:
آن دقوقی داشت خوش دیباجه ای
عاشق و صاحب کرامت خواجه ای...
(از فرهنگ فارسی معین)
نام دو تن از بزرگان علم و معرفت و عرفان که یکی به سال 734 و دیگری به سال 741 هجری قمری درگذشته است. (از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

دقوقی

(دَ)

قسمی خاک. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

سوقی

بازاری به معنی دکاندار نیز آمده است، (غیاث اللغات) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء) :
کند سوقیی سیب را خانه رس
ولی خوش نیاید بدندان کس،
نظامی،
،
اسم یونانی تین است، (تحفۀ حکیم مؤمن)، تین، انجیر، (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دسوق

(دُ)

از نواحی غربی مصر است ونسبت بدان دسوقی است

لغت نامه دهخدا

ابراهیم دسوقی

(دُ)

ابراهیم عبدالغفار دسوقی (1226-1300 هجری قمری) از کسانی است که در قرن سیزدهم هجری در مصر یاری بسیار به امر ترجمه مطالب از زبانهای اروپائی به عربی کرده است، و مدتی نیز در نوشتن ’الوقائع المصریه’ و مجلۀ ’الیعسوب’ همکاری کرده. (از الاعلام زرکلی ج 1 ص 40 از تاریخ الترجمه و الحرکه الثقافیه فی عصر محمد علی)

لغت نامه دهخدا

اباظه دسوقی

(دُ)

ابراهیم بن ابراهیم السید بن السیدپاشا اباظه. از ادیبان مصر در قرن اخیر. وی به سال 1299 هجری قمری در کفراباظه متولد شد و در سال 1372 هجری قمری در قاهره درگذشت. چندین بار به نمایندگی مجلس شورا انتخاب شد و پنج بار عهده دار تشکیل کابینه شد. او را اشعار و مقالاتی است. (از الاعلام زرکلی چ 2 ج 1 ص 31 از الکنزالثمین)

لغت نامه دهخدا

مالکی دسوقی

(دُ)

محمد بن احمد بن عرفۀ دسوقی مالکی. از عربی دانان مصر و مدرسان الازهر در قرن سیزدهم هجری بود که 1230 هجری قمری در قاهره درگذشت. او راست: الحدود الفقهیه، حاشیه بر مغنی اللبیب، حاشیه بر سعد تفتازانی، حاشیه بر الشرح الکبیر علی مختصر خلیل، حاشیه بر شرح سنوسی بر مقدمۀ ام البراهین. (از الاعلام زرکلی از آداب اللغۀ جرجی زیدان و معجم المطبوعات ج 1 ص 875)

لغت نامه دهخدا

سوقی

بازاری منسوب به سوق بازاری

فرهنگ لغت هوشیار

معنی دسوقی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما