معنی دستورشاه - جستجوی لغت در جدول جو

دستورشاه

لغت نامه دهخدا

(دَدَ / دِ)

وزیرزاده. پسر وزیر:
دستورزادۀ ملک شرق بوالحسن
حجاج سرفراز همه دوده و تبار.
فرخی.
دستورزادۀ شاه ایران زمین
حجاج تاج خواجگان بوالحسن.
فرخی

لغت نامه دهخدا

ستورگاه

(سُ)

آخور. اصطبل. ستورخانه. آغیل. (زمخشری) : کسهاء یعقوب اندر کوشک نگذاشتند از بام ستورگاه لیث را بر سر کلوخی زدند سرش بشکست. (تاریخ سیستان). و گفت (ابوالفتح بستی) : من قریب بیست روز است تا در ستورگاه آب میکشم. (تاریخ بیهقی). لختی فرو رفتند ناگاه میخی آهنین پیدا آمد سطبر چنانکه ستورگاه را باشد. (تاریخ بیهقی). و این گل تا به خانه و کاشانه چنان نباشد که گل ستورگاه. (معارف بهاء ولد)

لغت نامه دهخدا

دستوریه

(بَ دَ)

بودن کوکب مباین شمس (در احکام نجوم). (مفاتیح العلوم)

لغت نامه دهخدا

دستورچه

(دَ چَ/ چِ)

این کلمه در بیتی از دیوان ناصرخسرو (چ تقوی ص 55) آمده است اما در چاپ جدید (مینوی -محقق ص 86) بجای آن ’دستارچه’ است. در صورت صحت ضبط، ظاهراً معنی دستورالعمل و دستور کاری دهد:
صندوقچۀعدل تو مانده ست به طرطوس
دستورچۀ جور تو در پیش و کنار است.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

دستوران

(دَ)

دهی است از دهستان کهنه بخش جغتای شهرستان سبزوار. واقع در 120هزارگزی باختر جغتای و کنار راه مالرو عمومی جغتای به شریف آباد، با 409 تن سکنه. آب آن از قنات و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

دستورات

(دَ)

جمع واژۀ دستور به سیاق عربی. رجوع به دستور شود، صدیکی که به زمین دار در وقت جمع اراضی داده می شود. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دست شاه

(دَ)

دهی است جزء دهستان نردین بخش میامی شهرستان شاهرود. واقع در 32هزارگزی شمال نردین با 350 تن سکنه. آب آن از رودخانه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

دستوره

(دَسْتْ وَ رَ / رِ)

دست اره. (شعوری ج 1 ص 429). دستره. دست اره. ارۀ دستی، گوشواره. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا