- دربیگ (دَ)
ده کوچکی است از دهستان حرجند بخش مرکزی شهرستان کرمان، واقع در 58هزارگزی شمال کرمان و 5هزارگزی جنوب راه مالرو شهداد به راور. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
معنی دربیگ - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خِ دِ بِ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان بندگان بخش حومه شهرستان مشهد. واقع در هزارگزی جنوب خاوری مشهد. این ناحیه در جلگه قرار دارد و آب و هوای آن معتدل و دارای 122 تن سکنۀ فارسی زبانست. آب آن از قنات و محصولاتش: غلات و بنشن میباشد. اهالی بکشاورزی و مالداری گذاران می کنند و راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
(دَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان رباطات بخش خرانق شهرستان یزد، واقع در 40هزارگزی جنوب خرانق و 26هزارگزی راه خرانق به اشکذر، با 212 تن سکنه. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)
(دَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به درب که جایگاهی است در نهاوند، منسوب به درب که جایگاهی است در بغداد. (از الانساب سمعانی)
(دَ)
لغت نامه دهخدا
دربه. درپه. درپی. پینه و پیوندی که بر جامه دوزند. (برهان). پینه و درپی و پاره ای که بر جامه و جز آن دوزند. (ناظم الاطباء). رقعه. وصله:
سیه گلیم خری ژنده جل و پشماگند
که ژندگیش نه دربی پذیرد و نه رفو.
سوزنی.
رجوع به دربه و درپه و درپی شود
سیه گلیم خری ژنده جل و پشماگند
که ژندگیش نه دربی پذیرد و نه رفو.
سوزنی.
رجوع به دربه و درپه و درپی شود
(اِ کَ دَ بَ)
لغت نامه دهخدا
منشی دربار شاه عباس اول. او راست: عالم آرای عباسی در ترجمه احوال و وقایع سلطنت پادشاه مزبور و اجداد او. این کتاب با ذکر وقایع سال وفات شاه عباس کبیر و جلوس جانشین او شاه صفی در سال 1038 هجری قمری بپایان میرسد. وی بسال 1025 بتألیف عالم آرا آغاز کرد و بمرگ شاه عباس در 24 جمادی الثانی 1038 بپایان رسانید این کتاب در 1313 و 1314در تهران چاپ شده و آن در سه بخش است، اول در نسب صفویه و یک یک نیاکان ایشان، بخش دوم در وقایع سی سال اوّل سلطنت شاه عباس، بخش سوم وقایع قرن دوم سلطنت او که از سال 1026 شروع و بمرگ وی در 1038 ختم میگردد، و در این بخش احوال عده ای از علما و سادات و صاحب منصبان عالی دولت صفوی را معرفی کرده است. (الذریعه ج 3 صص 263- 264). رجوع بتاریخ ادبیات ایران تألیف براون ج 4 ترجمه رشید یاسمی ص 79، 87، 88، 294 و تاریخ ادبیات ایران تألیف رضازادۀ شفق صص 199- 200 و سبک شناسی تألیف ملک الشعراء بهار ج 3 صص 280- 288 شود
قلندر، درویش