- دحل(دَ / دُ)
مغاک تنگ دهان فراخ شکم که در آن بتوان رفت و بساست که می رویاند درخت کنار را. (منتهی الارب). پایابی که سرش تنگ بود وبن فراخ. (مهذب الاسماء). ج، ادحال. (مهذب الاسماء) ، کاواکی در زیر آب کند، کاواکی در عرض پهلوی تک چاه، شکافی که ساخته شود در خانه های بادیه نشینان برای داخل شدن زنان وقتی که در خانه کسی آید، استادنگاه آب. (منتهی الارب). ج، ادحل و دحلان و دحال و دحول و ادحال. (منتهی الارب)
