- دحق (تَ)
راندن و دور گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب). دور کردن. (تاج المصادر بیهقی) ، انداختن زهدان آب منی را و قبول نکردن. و یقال ایضاً: قبح اﷲ اماً دحقت به ولدته، کوتاه شدن دست کسی از چیزی. (منتهی الارب) ، التفات نکردن مردم به کسی، برآمدن زهدان ناقه بعد از زائیدن. (منتهی الارب)
