معنی دجی در لغت نامه دهخدا

تاریکی. تاریکی شب. (غیاث). ظلمت:، گاهی ز صنع ماشطه بر روی خوب روز، گلگونۀ شفق کند و سرمۀ دجی.، سعدی.، - بدر دجی، پرماه تاریکی:، ذره ای از جمال و طلعت او، به ز بدر دجی و شمس ضحاست.، سوزنی.، - دختر بدر دجی، دختر بدرالدجی. مرادحضرت فاطمۀ زهراست:، دختر بدر دجی (بدرالدجی)، امشب سه جا دارد عزا، گاه می گوید حسین، گاهی حسن گاهی رضا، جَمعِ واژۀ دجیه. (منتهی الارب). رجوع به دجیه شود، جَمعِ واژۀ دجه. (منتهی الارب). رجوع به دجه شود

معنی دجی در لغت نامه دهخدا

در بیت ذیل از منوچهری این کلمه بدین صورت آمده است آیا مراد مرخم دجیل مصغر دجله است ؟:، ای سیدی که با دو کف درفشان تو، باشد خلیج رومی اندکتر از دجی.، (در بعض نسخ: دو نی، دو پی، دوجُی، دو خی، دو جوی و دو خوی هم آمده است). (یادداشت مؤلف)

معنی دجی در لغت نامه دهخدا

شب تاریک: لیل دجی، شب تاریک. (منتهی الارب)

معنی دجی در لغت نامه دهخدا

نهان دشمنی داشتن. (منتهی الارب)

معنی دجی در فرهنگ فارسی معین

جمع دجیه، تاریکی ها

معنی دجی در فرهنگ گویش مازندرانی

مادر، درهم و برهم

معنی دجی - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی دجی در فرهنگ فارسی معین

جمع دجیه، تاریکی ها

Q: معنی دجی در فرهنگ گویش مازندرانی

مادر، درهم و برهم

دجی(دُ جا)

لغت نامه دهخدا

دجی(دُ جَی ی)

لغت نامه دهخدا

دجی(دَ جی ی)

لغت نامه دهخدا

دجی(تَ عَ هَُ)

لغت نامه دهخدا

دجی

فرهنگ لغت هوشیار

دجی((دُ جا))

فرهنگ فارسی معین

دجی

فرهنگ گویش مازندرانی

دجیه

(دُ یَ)

کازۀ صیاد. (منتهی الارب). کمینگاه شکارگر. خانه صیاد. (مهذب الاسماء) ، تاریکی. (منتهی الارب). تاریکی شب، از کمان باندازۀ دو انگشت. من القوس اصبعین توضع فی طرف السیر الذی یعلق به القوس. ج، دجی. (از منتهی الارب) ، جای گوژانگبین. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

دجیل

(دُ جَ)

یوم دجیل، للحجاج. علی اهل العراق. از وقایع و جنگهای حجاج بن یوسف ثقفی است با مردم عراق. (مجمع الامثال میدانی)

لغت نامه دهخدا

دجیل بغداد

(دُ جَ)

ولایت معتبریست و از دجله آب می خورد و بدین سبب دجیل می خوانند. قصبۀ وانه شهر آنجاست و دههای معتبر دارد و قرب صد پاره ده باشد و جای نیک و مرتفع است. انار دراجی آنجا بهتر از دیگر ولایت بغداد است. حقوق دیوانی آن ولایت سه تومان و پنجهزار دینارست. (نزهه القلوب چ اروپا مقالۀ سوم ص 41). عکبرا از نواحی دجیل بوده است و در ده فرسنگی بغداد. (معجم البلدان)
شعبه ای است از دجلۀ بغداد. (منتهی الارب). دیله کودک. نام یکی از شاخه های دجله نزدیک بغداد: فخرجت من بغداد الی منزل علی نهر دجیل و هو یتفرع عن دجله فیسقی قری کثیر. (ابن بطوطه). نام نهری است که مخرج آن از بالای بغداد میان این شهر و تکریت است و با آن بلاد کثیر و نواحی وسیع آبیاری می شود و بازماندۀ آن بار دیگر به دجله می ریزد. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

دجیلی

(دُجَ)

منسوب به دجیل، نهری بزرگ به نواحی بغداد و بر او قراء چندی واقعست. (الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

تدجی

(اِ تِ)

تاریک گردیدن شب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (المنجد) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دجیج

(تَعَیْ یی)

نرم رفتن بر زمین. دججان. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دجین

(دُ جَ)

ابن ثابت مکنی به ابوالغصن تابعی است. و ’جحی’ اوست و گفته اند غیر اوست. (منتهی الارب). تابعی در ادبیات تاریخی و اسلامی به کسی اطلاق می شود که در زمان پس از پیامبر اسلام می زیسته، اما با صحابه ارتباط مستقیم داشته و از آن ها در زمینه دین، فقه، حدیث و اخلاق تعلیم دیده است. بسیاری از مراجع دینی و فقهای اولیه اسلام از تابعین بودند. نقل روایت های آنان در منابع معتبر اسلامی باعث شده است که پژوهشگران با دقت زیاد زندگی و علم این افراد را بررسی کنند.

لغت نامه دهخدا

دجیل

(دُ جَ)

قطران. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دجیل

(دُ جَ)

رودی که از زردکوه بختیاری و بگفتۀ یاقوت از سرزمین اصفهان سرچشمه میگیرد و از شوشتر و اهواز می گذرد و مصبش دریای فارس است نزدیک عبادان. بگفتۀ حمزه نام آن دیلدا کودک بوده است به معنی دجلۀ صغیر و به دجیل معرب شده. (معجم البلدان). این رود را به مناسبت آنکه از شوشتر (تستر) می گذرد ’دجیل تستر’ نامیده اند و هم بمناسبت گذشتنش از اهواز ’دجیل اهواز’ نام گرفته است. رجوع به هر یک از این دو ترکیب در ذیل همین لغت شود. مرحوم کسروی در بارۀ دجیل می نویسد که در زمانهای پیشین دجیل نام شتیت یا چهاردانگه بوده است یعنی شاخۀ بزرگتر رود کارون که از برابر شهر شوشتر انقسام می پذیرد و شاخۀ دیگر که گرگر یا دودانگه یا مسرقان باشد کوچکتر از شتیت است. (از تاریخ پانصد سالۀ خوزستان).
- دجیل اهواز، دجیل تستر: شبیب خارجی در سال 76 هجری قمری با سلاح تمام و برگستوان در دجیل اهواز به آب افتاد و غرق شد. (حاشیۀ مجمل التواریخ و القصص 304). رجوع به معجم البلدان ذیل دجیل شود.
- دجیل تستر،: آب دجیل تستر از کوه زرده و دیگر جبال لر برمی خیزد و بعد از سی وچند فرسنگ به تستر می رسد و چون قریب المسافه است هنوز سرد می باشد و هاضم تمام و در زبر تستر بر آن آب شاپور ذوالاکتاف شادروانی ساخته است و آبرا مثالثه کرده و بگرد تستر درآورده چهار دانگ در ممر اول در غربی شهر روان است و دو دانگ در ممر مجدد شرقی شهر جاری است و در حدود لشکر هر دو با هم پیوسته با آب دزفول وکرخه به شطالعرب می ریزد. طول این رود هشتاد فرسنگ باشد. (نزهه القلوب چ اروپا مقالۀ سوم ص 195 و 215)

لغت نامه دهخدا

دعی

پسر خوانده، فرزند خوانده

معنی دجی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما