معنی دثأی - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(دَءْیْ)

دئی. دئی. دءی. مهره های پشت، میان دو شانۀ ستور، غضروفهای سینۀ ستور یا ضلوعش در محل تلاقیشان و محل تلاقی پهلو. ج، دأیات. (منتهی الارب)

(تَ عَ قُ)

فریفتن. (تاج المصادر بیهقی). دأو. فریب کردن. (منتهی الارب)

(ثَءْیْ)

نام محلی است و گاه بصورت تثنیه ثأیان گویند. (مراصد الاطلاع)

کار گریز آن که دست به کاری نزند