معنی دبقیت - جستجوی لغت در جدول جو

دبقیت

لغت نامه دهخدا

دبیت

نوعی پارچۀ نخی ساده که بیشتر آستر لباس می کنند

فرهنگ فارسی عمید

دبقیه

(دَ قی یَ)

دهی است به نهر عیسی. نزدیک بغداد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بقیت

(بَ قی یَ)

باقی و باقی مانده از هر چیزی. (ناظم الاطباء). بقیه. مابقی. تتمه. قسمت واپسین: و مرا با این خواجه صحبت در بقیت سنۀ احدی وعشرین و اربع مائه افتاد. (تاریخ بیهقی). خرچنگ... بنزدیک بقیت ماهیان آمد. (کلیله و دمنه). هنوز از گل بوستان بقیتی مانده بود. (گلستان). گفتم بقیت عمرش نمانده بود. (گلستان). بقیت عمر فرش هوس درنوردم. (گلستان).

لغت نامه دهخدا

دبیت

(دَ)

قسمی قماش نخی. نوعی منسوج پنبه ای و آن بیشتر آستر لباس و رویۀ لحاف و تشک را بکارست.
- دبیت حاج علی اکبری، نوعی دبیت که بنام سفارش دهنده آن یعنی حاج علی اکبر به کارخانه های دبیت بافی لندن شهرت گرفته است

لغت نامه دهخدا

دبقی

(دِ قی ی)

منسوب به دبق. چسبان. دوسنده. رجوع به دبقا شود

لغت نامه دهخدا

دبقی

(دَ بَ قی ی)

دبیقی. رجوع به دبیقی شود. (دزی ج 1 ص 424)

لغت نامه دهخدا