معنی دبثا - جستجوی لغت در جدول جو

دبثا

لغت نامه دهخدا

(دَ بَ / دُ بَ)

دبثا. نام قریه ای به واسط و از آنجاست ابن دبیثی محمد بن سعید. از دههای نهروان است نزدیک با کسایا و نسبت بدان دبیثای ودبیثی است. (معجم البلدان). و رجوع به دبیثی شود

لغت نامه دهخدا

دبوا

(دُ بوآ)

تیگران، برادر دیکران (تیگران) اول که در بیست وچهارمین سال سلطنت فیروزشاه پارسی بتخت ارمنستان نشست، (از تاریخ ایران باستان ج 3 ص 2588 و 2589)

لغت نامه دهخدا

دبقا

(دِ)

از ده های مصرو بنزدیکی تنیس واقع است. جامه های دبیقی بدان منسوبست و این نسبت به غیرقیاس است. یاقوت گوید از مردم مصر پرسیدم گفتند دبیق شهریست نزدیک تنیس میان آن شهرو شهر فرما اما ویران شده است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

دبا

(دِ)

نام قصبه ای کنار نهر سادلج از نواحی سند در جنوب غربی تبت به کشور هندوستان (و شاید جزء پاکستان امروز باشد) و برهمنان را بدانجا زیارتگاهی بزرگ و معبدی مشهور است. (از قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

دبا

(دُبْ با)

از نواحی بصره است و بدانجا شهرها و قریه هاست و نهر بزرگی که از دجله جدا کرده اند بدستور هارون الرشید کنده شده است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

دبا

(دَ)

بنا بروایت اصمعی بازاری است از بازارهای عرب به عمان. (معجم البلدان). قصبتی بوده است به عمان و مردم آن در زمان حضرت رسول اکرم بدلالت و ریاست حذیفه بن محصن الازدی هیأتی به مدینه فرستادند و اسلام پذیرفتند. ظاهراًپس از ویران شدن قصبه بازاری که اصمعی از آن نام میبرد بدانجا برپا گشته است. (از قاموس الاعلام ترکی). ونیز رجوع به وفیات الاعیان ابن خلکان ج 2 ص 276 شود

لغت نامه دهخدا

دبا

(دَ)

کرملخ. ملخ که جنبد پیش از بال برآمدن. جراد. ملخ خرد. ملخ بی پر. پورملخ. ملخ پیش از آن که بپرواز آید. دبی ̍. (منتهی الارب). ملخ پیاده

لغت نامه دهخدا

دبثایی

(دِ)

منسوب به دبثا که قریه ای است از سواد بغداد یا واسط. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا