جدول جو
جدول جو

معنی دأث - جستجوی لغت در جدول جو

دأث
(دَ ءَ)
جمع واژۀ دأثاء. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
دأث
(دَ)
جمع واژۀ دأثا. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
دأث
(تَ)
خوردن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی) ، سنگین و گران شدن. (ناظم الاطباء) ، چرکین شدن جامه و جز آن. (ناظم الاطباء). چرکناک گردانیدن. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
دأث
(دَ)
گرانی، چرکناکی. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

دأل
(تَ)
فریفتن کسی را. (منتهی الارب). فریفتن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار). دألان. (منتهی الارب)
رفتن به رفتار دألی. آهسته رفتن. نرم دویدن. دألی. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
دأثعلب
(ءِ ثَ لَ)
داءالثعلب. رجوع به داءالثعلب شود
لغت نامه دهخدا
داهث
(هَِ)
نعت فاعلی از مصدر دهث به معنی راندن. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
دأب
(تَ)
رنج دیدن درکار. (منتهی الارب). رنج بردن در کاری. کوشش کردن. پیوسته کردن کاری. (زوزنی). پیوسته کاری کردن بجد و رنجیدن. (تاج المصادر بیهقی). بحد درگذشتن و رنجانیدن. (زوزنی). پیوسته کاری کردن. (ترجمان القرآن جرجانی) ، سخت راندن، دفع کردن. (منتهی الارب) ، پیوسته رفتن. (زوزنی)
لغت نامه دهخدا
دأب
(دَ)
یوم دأب، لعبس علی سعد تمیم. (مجمع الامثال میدانی). از وقایع و ایام عرب است.
- ابن دأب، عیسی بن یزید بن بکر بن دأب مکنی به ابی الولید از علماء عالم به اخبار عرب و اشعارست. رجوع به ابن دأب و التاج جاحظ حاشیۀ ص 116 و 117 و نیزرجوع به البیان والتبیین ج 1 ص 124 و 125 شود
لغت نامه دهخدا
دأب
(دَ)
عادت. (منتهی الارب). خوی. (دهار). خو. (منتهی الارب). خوی کار. (مهذب الاسماء) ، شأن. رسم و عادت. (ناظم الاطباء). آئین. (دهار). فعلی که از آن مفارق نشود. (غیاث). کار. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). داءب. (منتهی الارب). شیمه. دیدن. هجیر. شنشنه. روش. (زمخشری). شیوه: مثل دأب قوم نوح و عاد و ثمود، مانند شیوۀ قوم نوح و عاد و ثمود. (قرآن 31/40). کدأب آل فرعون والذین من قبلهم...، چون عادت آل فرعون و آنانکه بودند پیش از ایشان... (قرآن 11/3). کدأب آل فرعون والذین من قبلهم کفروا بآیات اﷲ، چون شیوۀ آل فرعون و آنانکه بودندپیش از ایشان و کافر شدند به آیتهای خدا. (قرآن 52/8). قال تزرعون سبعسنین دأباًفما حصدتم فذروه فی سنبله الا قلیلا مما تاکلون. گفت می کارید هفت سالی بر عادت مستمر پس آنچه را درویدید پس واگذارید آنرا در خوشۀ آن مگر اندکی از آنچه میخورند. (قرآن 47/12). چنانکه رسم مؤلفانست و دأب مصنفان. (گلستان سعدی).
- دأب صحبت، روش نیک و تربیت. (ناظم الاطباء).
- دأب قدیم، عادت و رسم قدیم. (ناظم الاطباء).
- خوش دأبی (در تداول مردم قروین) ، شوخی. خوشی. خوش منشی. مزاح. لاغ کردن.
، کروفر و شأن و شوکت و خودنمائی. (ناظم الاطباء) ، وسیله. (دزی ج 1 ص 419)
لغت نامه دهخدا
دأج
(تَ)
سخت به دم درکشیدن آب را، اندک اندک خوردن. (از لغات اضدادست). (آنندراج) ، ذبح کردن، پاره کردن مشک و دمیدن در وی. (آنندراج)
لغت نامه دهخدا
دأص
(تَ یَ)
فیریدن و سخت شادان شدن، آکنده گوشت شدن شتران از فربهی. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
دأض
(تَ)
فربهی و آکندگی گوشت. (منتهی الارب). فربهی. پرگوشتی، بی نقصان بودن پوست. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
دأظ
(تَ عَنْ نُ)
سخت خشم گرفتن، گلو گرفته شدن از خشم، فربه شدن، پر کردن مشک، افشردن قرحه را، گلو گرفته شدن از خشم. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
دأل
(دَءْ)
گرگ. (منتهی الارب) ، ابن آوی. (اقرب الموارد). شغال
لغت نامه دهخدا
دأم
(تَ عَ فُ)
ستون نهادن دیوار را. (منتهی الارب) ، بلندی دیوار، بلند کردن، دأم الشی، ای سکن. (تاج المصادر بیهقی)
لغت نامه دهخدا
دأم
(دَ ءَ)
هر چه بپوشد ترا. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
دأن
(دَ ءِ نَ)
صورت و تلفظ اوستائی کلمه دین است. رجوع به دین و نیز رجوع به فرهنگ ایران باستان تألیف آقای پورداود ج 1 ص 3 شود
لغت نامه دهخدا
دأو
(تَ عَنْ نُ)
فریفتن گرگ و چپ دادن. روباه بازی کردن غزال را. (منتهی الارب). دأی. (تاج المصادر بیهقی)
لغت نامه دهخدا
دأی
(تَ عَ قُ)
فریفتن. (تاج المصادر بیهقی). دأو. فریب کردن. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
دأی
(دَءْیْ)
دئی. دئی. دءی. مهره های پشت، میان دو شانۀ ستور، غضروفهای سینۀ ستور یا ضلوعش در محل تلاقیشان و محل تلاقی پهلو. ج، دأیات. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
ادأث
(اَ ءَ)
نام ریگی است. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
دأثاء
(دَ)
کنیزک. ج، دأث (د ء / د) . (منتهی الارب)، پرستار. (مهذب الاسماء).
- ابن دأثاء، احمق. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
تصویری از دائث
تصویر دائث
دائث
ریشه بن پایه چپ چشم
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از داث
تصویر داث
داث
گرانی، ریمناکی چرکناکی
فرهنگ لغت هوشیار