معنی دانیه در لغت نامه دهخدا

شهری است به اندلس (اسپانیا) از اعمال بلنسیه در 25میلی شاطبه در جانب مشرق و بر کنار دریا واقع است و لنگرگاهی عجیب دارد بنام سُمان و بستانهای پر انگور و موز و انجیر. (معجم البلدان). ابوعمرو مقری از آنجاست. (منتهی الارب). نسبت به دانیه را دانی آرند. ابن جبیر گوید: آنجا را قاعون نیز نامند. (رحلۀ ابن جبیر). و ظاهراً این نام به مناسبت جبل قاعون که از مجاورت آن شهر گذرد بدانجا داده شده است. صاحب قاموس الاعلام ترکی آرد: قصبه ای است از اعمال بلنسیۀ اسپانیا و در دوران حکومت اسلامی شهری آباد بوده است و در عهد حکومت ملوک طوایف از طرف ابوالحسن (ابوالجیش) مجاهد عامری پایتخت سلسلۀ امیران دانیه قرار داده شد و بسبب رعایت احوال و حسن رفتار، علماء قرائت روی بدانجا نهادند و آنجا مسقط رأس بسیاری از فضلاء گشت. امروزه دهی بنام دنیه بر جای آن شهر باقیست. این ناحیه در قدیم بسبب هیکلی عظیم متعلق به دیانا الهۀ ماه، به دیانیوم شهرت گرفته بوده است. (از قاموس الاعلام ترکی). شهر دانیه بر دریا تکیه دارد و ربضی آبادان و سوری محکم. و سور آن در ناحیۀ مشرق داخل دریاست و بمهارت و استادی ساخته آمده و کشتیها بدانجا درآیند و تاکستانها و انجیرستانها دارد و کارگاههای کشتی سازی بدانجا باشد و کشتیهای بخاری و جنگی از آنجا بیرون آید و در جانب جنوب آن کوهساری عظیم و مستدیر است بنام جبل قاعون. (از الحلل السندسیه ج 1 ص 110)، شهری به اندلس از اعمال بلنسیه بر ساحل شرقی بحر. (معجم البلدان)

معنی دانیه در لغت نامه دهخدا

امرای دانیه، نام سلسله ای که از سال 408 هجری قمری تا سال 468 و بقولی تا حدود سال 480 در دانیۀ اسپانیا حکمرانی داشته اند. این سلسله به دست امرای هودی منقرض شدند. از جمله امیران آنان این افراد را می توان نام برد:، ابوالجیش (ابوالحسن) الموفق مجاهد بن یوسف بن علی العامری، 408 تا 432 هجری قمری، ابوالاحوص معن، 436، اقبال الدوله علی بن مجاهد، 468، المقتدرالسرقسطی، 474، الحاجب عمادالدوله المنذر بن المقتدر، 480، سلیمان سیدالدوله بن المنذر حدود، 485، (طبقات سلاطین اسلام ص 23) (معجم الانساب زامباور ج 1 ص 91)

معنی دانیه در لغت نامه دهخدا

تأنیث دانی، فرومایه، نزدیک شونده مأخوذ از دُنُوّ. (غیاث). نزدیک: و هو الذی انزل من السماء ماءً... ومن النخل من طلعها قنوان دانیه... (قرآن 99/6)، و اوست که فروفرستاد از آسمان آب را... و از درخت خرما و از شکوفه اش خوشه های نزدیک بهم. فی جنه عالیه قطوفها دانیه. (قرآن 22/69- 23)، در بهشت عالی که میوه اش نزدیک است (در دسترس است). و دانیه علیهم ظلالها و ذللت قطوفها تذلیلا. (قرآن 14/76)، و نزدیک است بر ایشان سایه های آن و رام کرده شده خوشۀ آن رام کردنی.، - فاکهه دانیه، میوۀ قریب که دست بدان تواند رسید. (منتهی الارب).،

معنی دانیه - جستجوی لغت در جدول جو

دانیه

لغت نامه دهخدا

دانیه

لغت نامه دهخدا

دانیه

لغت نامه دهخدا

دانیه

فرهنگ لغت هوشیار

حانیه

(دخترانه)

مؤنث حانی، میش یا گاو وحشی

فرهنگ نامهای ایرانی

غانیه

(دخترانه)

زن جوان پاکدامن

فرهنگ نامهای ایرانی

هانیه

(دخترانه)

مؤنث هانی

فرهنگ نامهای ایرانی

داعیه

انگیزه، خواهش و اراده، ادعا، علت، سبب

فرهنگ فارسی عمید

دامیه

صفحۀ شطرنجی دارای صد خانۀ چهارگوش سیاه و سفید برای بازی دام، نوعی گچ بری که یک درمیان گود و برجسته است

فرهنگ فارسی عمید

غانیه

زنی که به واسطۀ زیبایی خود بی نیاز از زینت باشد

فرهنگ فارسی عمید

ثانیه

واحد اندازه گیری زمان، برابر با یک شصتم دقیقه

فرهنگ فارسی عمید

زانیه

زنی که به حرام با مردی هم بستر شود، زناکار

فرهنگ فارسی عمید

سدانیه

(سَ یَ)

در حدود العالم و معجم البلدان نیامده، ظاهراً مصحف ’سدانه’ بمعنی خدمت کعبه یا بتخانه کردن است. (منتهی الارب). و اجداد برامکه سدانت نوبهار بلخ داشته. رجوع کنید به اخبار برامکه به اهتمام عبدالعظیم قریب 1312 هجری شمسی تهران حاشیۀ ص ح، حاشیۀ 2 و ص ی حاشیۀ 2 و انجمن آرای ناصری (ذیل نوبهار). (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). قریه ای است از قراء بلخ که از روزگار منوچهرشاه تا آغاز استیلای اسلام از موقوفات آتشکدۀ نوبهار بود و تولیت آن با هر کس بود، او را برمک میگفتند و اصل طایفۀ برامکه از آن دودمان است که بعد از اسلام مسلمان شدند، و اصل این لغت عربی است. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج) (رشیدی)

در حدود العالم و معجم البلدان نیامده، ظاهراً مصحف ’سِدانه’ بمعنی خدمت کعبه یا بتخانه کردن است. (منتهی الارب). و اجداد برامکه سدانت نوبهار بلخ داشته. رجوع کنید به اخبار برامکه به اهتمام عبدالعظیم قریب 1312 هجری شمسی تهران حاشیۀ ص ح، حاشیۀ 2 و ص ی حاشیۀ 2 و انجمن آرای ناصری (ذیل نوبهار). (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). قریه ای است از قراء بلخ که از روزگار منوچهرشاه تا آغاز استیلای اسلام از موقوفات آتشکدۀ نوبهار بود و تولیت آن با هر کس بود، او را برمک میگفتند و اصل طایفۀ برامکه از آن دودمان است که بعد از اسلام مسلمان شدند، و اصل این لغت عربی است. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج) (رشیدی)

لغت نامه دهخدا

تانیه

سستی کردن، درنگی نمودن

معنی دانیه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما