- خیت
شرمنده، بور، کنفت
معنی خیت - جستجوی لغت در جدول جو
- خیت
دهی است به بلخ، (آنندراج) (یادداشت بخط مؤلف)
- خیت (تَ)
کم و اندک کردن مال را (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب).
، آواز کردن. مصدر دیگری است برای خیوت. (منتهی الارب)
، آواز کردن. مصدر دیگری است برای خیوت. (منتهی الارب)
- خیت
خط، (یادداشت بخط مؤلف)، خط روی زمین یا روی پارچه یا روی کاغذ و غیره، خیط
- خیت
بور، خجلت زده، سرافکنده، شرمنده، کنفت
متضاد: سرفراز، مفتخر، رشته، سلک
متضاد: سرفراز، مفتخر، رشته، سلک
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بَ / بِ عَ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
شرمنده شدن. پس از بازماندن از دعوی خود. (یادداشت بخط مؤلف). بور شدن. کنفتی بارآوردن
دروغ، (ناظم الاطباء)، سخنان بی فروغ، (آنندراج) (برهان قاطع)، خوش طبعی، مزاح، مطایبه، عادت، طبیعت، مزاج، (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) :
ز جغد و بوم بدیدار شوم تر صد بار
ولی بطعمه و خیتال جخج گوی همای،
سوزنی
ز جغد و بوم بدیدار شوم تر صد بار
ولی بطعمه و خیتال جخج گوی همای،
سوزنی
(تُ)
لغت نامه دهخدا
شرمنده و بور و مغلوب. رجوع به فرهنگ لغات عامیانۀ جمالزاده شود.
- خیت و پیت شدن، خیت شدن. مغلوب و شرمنده و بور شدن.
- خیت و پیت کردن، در مسابقه و مباحثه و محاوره و امثال آن کسی را مغلوب کردن. مفحم کردن. مجاب کردن. مغلوب کردن. (یادداشت مؤلف)
- خیت و پیت شدن، خیت شدن. مغلوب و شرمنده و بور شدن.
- خیت و پیت کردن، در مسابقه و مباحثه و محاوره و امثال آن کسی را مغلوب کردن. مفحم کردن. مجاب کردن. مغلوب کردن. (یادداشت مؤلف)
(خَ تَ)
لغت نامه دهخدا
زن بدخو، سراب، آنچه بر یک حال نباشد و نیست گردد. خیتروع، تار عنکبوت مانندی که در سختی گرما از هوا فرود آید و نیست گردد، دنیا، گرگ، غول، سختی، شیطان، شیربیشه، مسافت بعیده، کرمی که بر روی آب باشد و در یک جا ثبات و قرار نگیرد. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
(بَ)
لغت نامه دهخدا
بختیار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). محظوظ. (از اقرب الموارد). خوشبخت. خوش طالع. مبخوت. (یادداشت مؤلف) ، بلا رسیدن. رسیدن واقعۀ ناگوار. زیان رسیدن:
اگر چشم داری به دیگر سرای
بنزد نبی و وصی گیر جای
گرت زین بد آید گناه من است
چنین است و این دین و راه من است.
فردوسی.
کس این گنج نتواند از من ستد
بد آید به مردم ز کردار بد.
فردوسی.
ز گفتار اخترشناسان نشان
بد آید بتوران و بر سرکشان.
فردوسی.
تو ایران سپه را همه کشته گیر
وگر زنده از رزم برگشته گیر
مگر رستم آید بدین رزمگاه
وگرنه بد آید بما زین سپاه.
فردوسی.
و احمد بگفت خوارزمشاه را که به تو چه کردم. هر چند بتن خویش مشغول بود و آن شب کرانه خواست شد. گفت احمد من رفتم نباید که فرزندانم را از این بد آید که سلطان گوید من با علی تگین مطابقت کردم. (تاریخ بیهقی).
- بد آمدن به (بر) روی کسی، زیان رسیدن بر وی. به بلیه مبتلا شدن وی:
بد آید برویش ز کردار بد
بد آید بمرد از بد کار بد.
فردوسی.
چنین گفت گرسیوز کینه جوی
که ما را بد آمد از ایران بروی.
فردوسی.
غمی شد دل مرد پرخاشجوی
بدانست کورا بد آمد بروی.
فردوسی.
- بد آمدن به (بر) سر کسی را، زیان رسیدن بر وی، به بلیه مبتلا شدن وی:
از این کار ما را بد آمد بسر
پدر بی پسر شد پسر بی پدر.
فردوسی.
همی گفت لشکر همه سر بسر
که گستهم را زین بد آید بسر.
فردوسی.
اگرچه بد آید همی بر سرم
من از رای و فرمان او نگذرم.
فردوسی.
بگیرد همه سر بسر کشورم
ز کارش بد آید همی بر سرم.
فردوسی.
- بد آمدن فال و استخاره و امثال آنها، خوب نیامدن آنها. حکایت آنها از حادثۀ بد:
بد آید فال چون باشی بداندیش
چو گفتی نیک نیک آید فراپیش.
نظامی
اگر چشم داری به دیگر سرای
بنزد نبی و وصی گیر جای
گرت زین بد آید گناه من است
چنین است و این دین و راه من است.
فردوسی.
کس این گنج نتواند از من ستد
بد آید به مردم ز کردار بد.
فردوسی.
ز گفتار اخترشناسان نشان
بد آید بتوران و بر سرکشان.
فردوسی.
تو ایران سپه را همه کشته گیر
وگر زنده از رزم برگشته گیر
مگر رستم آید بدین رزمگاه
وگرنه بد آید بما زین سپاه.
فردوسی.
و احمد بگفت خوارزمشاه را که به تو چه کردم. هر چند بتن خویش مشغول بود و آن شب کرانه خواست شد. گفت احمد من رفتم نباید که فرزندانم را از این بد آید که سلطان گوید من با علی تگین مطابقت کردم. (تاریخ بیهقی).
- بد آمدن به (بر) روی کسی، زیان رسیدن بر وی. به بلیه مبتلا شدن وی:
بد آید برویش ز کردار بد
بد آید بمرد از بد کار بد.
فردوسی.
چنین گفت گرسیوز کینه جوی
که ما را بد آمد از ایران بروی.
فردوسی.
غمی شد دل مرد پرخاشجوی
بدانست کورا بد آمد بروی.
فردوسی.
- بد آمدن به (بر) سر کسی را، زیان رسیدن بر وی، به بلیه مبتلا شدن وی:
از این کار ما را بد آمد بسر
پدر بی پسر شد پسر بی پدر.
فردوسی.
همی گفت لشکر همه سر بسر
که گستهم را زین بد آید بسر.
فردوسی.
اگرچه بد آید همی بر سرم
من از رای و فرمان او نگذرم.
فردوسی.
بگیرد همه سر بسر کشورم
ز کارش بد آید همی بر سرم.
فردوسی.
- بد آمدن فال و استخاره و امثال آنها، خوب نیامدن آنها. حکایت آنها از حادثۀ بد:
بد آید فال چون باشی بداندیش
چو گفتی نیک نیک آید فراپیش.
نظامی
نوعی گره و حلقه کردن یک سر ریسمان عمل خفتن خفت کشیدن، سبکی، خفیفی، خواری
واژه ساختگی و نادرست خرخری راهبر استاد دانا حماقت ابلهی: (خریتش گل کرد) توضیح (خر) فارسی را بعلامت مصدر جعلی (یت) پیوسته اند و آن غلط مشهور است
آجر خام و ناپخته، پاره ای گل که آنرا در قالبی ریزند و چون شکل قالب بخود گرفت قالب را خارج از آن کنند و سپس آن پاره گل بشکل قالب گرفته را در آفتاب گذارند تا خشک شود و بعد آنرا در ساختمانها بکار برند
