- خوشداشت(لَ قَ)
علاقه مندی. میل. خواست
معنی خوشداشت - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خوَشْ / خُشْ پُ)
لغت نامه دهخدا
اسبی که به آسانی آنرا سوار توان شد. اسبی که بزودی پشت دهد سوار را. (یادداشت بخط مؤلف) : به منزلت ستوری داند که بر آن نشیند وچنانکه خواهد میراند و می گرداند و اگر رام و خوش پشت نباشد بتازیانه بیم می کند در وقت. (تاریخ بیهقی)
(خُ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان ژاوه رود بخش رزاب شهرستان سنندج، دارای 250 تن سکنه. آب آن از رودخانه و چشمه و محصول آن غلات و لبنیات و مختصر برنج. شغل اهالی زراعت و گله داری و زغال فروشی. راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
(خوَشْ / خُشْ دَ)
لغت نامه دهخدا
خوش پنجه. خوش نواز. آنکه نیکو نوازد. موسیقی نواز خوب:
به رسم رفته چو رامشگران و خوش دستان
یکی بساخت کمانچه یکی نواخت رباب.
مسعودسعد.
، آنکه در بازی قمار ورق یا خال مناسب می آورد
به رسم رفته چو رامشگران و خوش دستان
یکی بساخت کمانچه یکی نواخت رباب.
مسعودسعد.
، آنکه در بازی قمار ورق یا خال مناسب می آورد
(خوَشْ/ خُشْ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان بالا خیابان بخش مرکزی شهرستان آمل واقع در جنوب باختری آمل، کوهستانی و سردسیر و دارای 240 تن سکنه و راه مالرو است. زمستان اهالی بحدود تسکاینی و کاسمده و اسکومحله و میخدان و چندر می روند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
خواجه تاش، مأخوذ از خواجه تاش فارسی و بمعنی آن، (ناظم الاطباء)
(بِهْ شُ دَ)
لغت نامه دهخدا
نکو داشتن. خوب داشتن:
به لطف خویش خدایاروان او خوش دار
بدان حیات بکن زین حیات خرسندش.
سعدی.
پیام دادم و گفتم بیا خوشم می دار
جواب دادی و گفتی میا خوشم بی تو.
سعدی.
خوش است این پسر وقتش از روزگار
الهی همه وقت او خوش بدار.
سعدی.
- دل خوش داشتن با کسی، دل یکی کردن: ولیکن ترا با خود شریک کردم در ملک باید که مرا یار باشی و دل با من خوش داری که هیچ بدگوی میان ما راه نیابد. (تاریخ بخارای نرشخی)
به لطف خویش خدایاروان او خوش دار
بدان حیات بکن زین حیات خرسندش.
سعدی.
پیام دادم و گفتم بیا خوشم می دار
جواب دادی و گفتی میا خوشم بی تو.
سعدی.
خوش است این پسر وقتش از روزگار
الهی همه وقت او خوش بدار.
سعدی.
- دل خوش داشتن با کسی، دل یکی کردن: ولیکن ترا با خود شریک کردم در ملک باید که مرا یار باشی و دل با من خوش داری که هیچ بدگوی میان ما راه نیابد. (تاریخ بخارای نرشخی)
جمع واژۀ خود، (منتهی الارب)، رجوع به خود شود
(خوَشْ / خُشْ)
لغت نامه دهخدا
حالت خوش بودن. بی غمی، کنایه از لاابالیگری:
نیست در بازار عالم خوشدلی ور زآنکه هست
شیوۀ رندی و خوشباشی ّ عیاران خوش است.
حافظ
نیست در بازار عالم خوشدلی ور زآنکه هست
شیوۀ رندی و خوشباشی ّ عیاران خوش است.
حافظ
(خوَشْ / خُشْ مَ)
لغت نامه دهخدا
خوشتامن. مادرزن. (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) :
بگویم ای زن تو گشته قلتبان شوهر
سه پایه زن شده خوشدامن ترا داماد.
سوزنی.
، مادر شوهر. خوشتامن. (از برهان قاطع)
بگویم ای زن تو گشته قلتبان شوهر
سه پایه زن شده خوشدامن ترا داماد.
سوزنی.
، مادر شوهر. خوشتامن. (از برهان قاطع)
(بِ اَتَ)
لغت نامه دهخدا
استخفاف. استحقار. توهین. تذلیل. تحقیر. تخفیف. اهانت. (یادداشت بخط مؤلف) :
از خوارداشت منگر در ذات هیچ چیزی
کآنجا دلیست گویا کو را زبان نبینی.
خاقانی.
- امثال:
زدن بنده خوارداشت خواجه باشد
از خوارداشت منگر در ذات هیچ چیزی
کآنجا دلیست گویا کو را زبان نبینی.
خاقانی.
- امثال:
زدن بنده خوارداشت خواجه باشد
(بَ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
معتاد بودن. (یادداشت بخط مؤلف) :
آزردن ما زمانه خو دارد
مازار از او، گرت بیازارد.
ناصرخسرو
آزردن ما زمانه خو دارد
مازار از او، گرت بیازارد.
ناصرخسرو
تقدیم کردن کوچکتر ببزرگتر هدیه ای را: دستارچه پیشکشش کردم گفت: وصلم طلبی زهی خیالی که تراست، (حافظ)
دوست داشتن، علاقه داشتن، مایل بودن
اهانت، تحقیر، توهین
متضاد: بزرگداشت، تعظیم
متضاد: بزرگداشت، تعظیم
زمین شیب دار و تپه ای، همسایه ی زمین زراعی