معنی خورشیدنگاه - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(دخترانه و پسرانه)

آنکه تاج پادشاهی چون خورشید بر سر او می درخشد

(خوَرْ / خُرْ نِ)

آنکه خورشید در نگین دارد. کنایه از عالی مرتبه. صاحب جاه. شکوهمند. باجلالت. باهیبت:
در ملک جهان تو ز حشمت
خورشیدنگین و چرخ فرمان.
بدر جاجرمی

(خوَرْ / خُرْ نِ)

درخشان. آنچه در روشنی نشان از خورشید دارد. رخشان. تابنده: ضمیر خورشیدنشان چنان اقتضاء فرمود. (حبیب السیر ج 3 ص 179)

(خوَرْ / خُرْ کُ)

نامی بود که ایرانیان به کاترین دوم روسی می دادند. (یادداشت بخط مؤلف)

(خوَرْ / خُرْ)

بلندرتبه. آنکه جاه و مقام خورشید دارد:
گردون غلامست از خطر خورشیدجاهست از گهر
کیوان حسام است از ظفر بهرام پیکان باد هم.
خاقانی

(خوَرْ / خُرْ دَ)

جای خوردن. مأکل. خوردنگه. (یادداشت مؤلف)

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما