معنی خودکرده در فرهنگ فارسی عمید

ویژگی کار نادرستی که خود شخص بدون مداخله و مشورت دیگری انجام داده است

معنی خودکرده در لغت نامه دهخدا

کاری که خود شخص بدون مشورت غیر کرده باشد. (ناظم الاطباء) :، بدل گفت خودکرده را چاره نیست، بکس بر از این کار بیغاره نیست.، فردوسی.، چه بادافره است آن برآورده را، چه سازیم درمان خودکرده را؟، فردوسی.، کنون آتش ز جانم که نشاند، کنون خود کرده را درمان که داند؟، (ویس و رامین).، خودکرده را درمان نیست. (تاریخ بیهقی). دل از خراسان و نشابور می بر نتوانست داشت و خودکرده را درمان نیست. (تاریخ بیهقی).، همی ندانم چارۀ فراق و نیست عجب، که هیچ زیرک خودکرده را نداند چار.، قطران.، انوری خودکرده را تدبیر چیست، زهر خند و خون گری خود کرده ای.، انوری.، شنیدم که می گفت و خوش می گریست، که این نفس خودکرده را چاره نیست.، سعدی.، با خود از روی جهل بد کرده، آه از این کارهای خودکرده.، اوحدی.، - امثال:، خودکرده را تدبیر نیست، نظیر: خودکرده را درمان نیست.، خودکرده را چه درمان ؟، خودکرده را درمان نیست، نظیر: خودکرده را تدبیر نیست

معنی خودکرده - جستجوی لغت در جدول جو

خودکرده

فرهنگ فارسی عمید

خودکرده

لغت نامه دهخدا

خو کردن

کندن گیاهان هرزه و خودرو از باغچه و کشت زار

فرهنگ فارسی عمید

خو کردن

انس گرفتن، عادت کردن، خو گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

خودکامه

خودرای، آنکه در کارها به رای و نظر دیگران توجه نمی کند و به میل خود عمل می کند، خودسر، مستبد

فرهنگ فارسی عمید

خوکرده

(کَ دَ / دِ)

عادت کرده. (آنندراج). خوگیر. معتاد. (یادداشت بخط مؤلف) : و با او ملازمتر و اندر او اثر کننده تر و تن او... و به آن خوکرده تر از هوا نیست. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). آن پروردۀ نبوت و آن خو کردۀ فتوت... آن سبق برده بصاحب صدری صدر سنت حسن بصری. (تذکره الاولیاء عطار). احمد گفت چنین است که تو می گویی اما میترسم که اگر او را ببینم خوکردۀ لطف او شوم بعداز آن طاقت فراق او ندارم. (تذکره الاولیاء عطار).
سخت است پس از جاه تحکم بردن
خوکرده بناز جور مردم بردن.
سعدی

لغت نامه دهخدا

خودکامه

کسی که بکام و میل خود رسیده باشد خود سر خود رای، هوی پرست هوس جوی

فرهنگ لغت هوشیار