- خودنکوه(چَ مَ گُ کَ دَ / دِ)
آنکه عیب خود بیند. آنکه خود متوجه عیب خود باشد
معنی خودنکوه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خو خوَدْ / خُدْ)
لغت نامه دهخدا
خودخروس. تاج خروس. خودخروچ، گوشت پارۀ سرخی که بر سر خروس است. (برهان قاطع) ، گل بستان افروز. (برهان قاطع) (صحاح الفرس) :
ای خواجه چرا جدا شدستی ز گروه
چونان که ز خیل و تره ها خودخروه.
ابوعلی چاچی
ای خواجه چرا جدا شدستی ز گروه
چونان که ز خیل و تره ها خودخروه.
ابوعلی چاچی
(رَ شَ)
لغت نامه دهخدا
دهی از بخش چهاردانگۀ شهرستان ساری. سکنه آن 260 تن. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و ارزن و لبنیات. صنایع دستی زنان آن شال و کرباس بافی. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
دهی است از دهستان الموت بخش معلم کلایۀ شهرستان قزوین، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)