معنی خنفسه - جستجوی لغت در جدول جو

خنفسه

لغت نامه دهخدا

خنفسه

لغت نامه دهخدا

خنفسه

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از خنفسا — تصویر خنفسا

حشره ای سیاه رنگ، بدبو و کوچک تر از جعل

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از طنفسه — تصویر طنفسه

بساط، گستردنی، فرش، زیلو، حصیر

فرهنگ فارسی عمید

زشت خوی گردیدن بعد نیکخوئی، پوشیدن جامه های بسیار. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(خَ فَ)

نام یکی از روزهای عربان.
- یوم خنفس، یکی از روزهای تازیان است. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

(خُ فَ)

خنفساء. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). خنفس. رجوع به خنفساء شود

لغت نامه دهخدا

(خَ / خِ فَ)

چیزی که شرم کرده شود از آن. یقال: وقع فی خنفه. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

(خِ فَ / خَ نَ فَ)

پاره ای از ترنج و جز آن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

(مُ فِ سَ)

رجوع به منفس شود

لغت نامه دهخدا

(طَ فَ سَ / طِ فَ سَ / طُ فَ سَ / طَ فِ سَ)

گستردنی. (منتهی الارب) : زیلو، فرش پیشگاه، طنفسه ای بود که پیش خانه بازافکنند از فرش. (لغت نامۀ اسدی). بوریامانندی از شاخ خرما بر پهن یک گز. ج، طنافس. (منتهی الارب). از فارسی تبسه، حصیری از سعف که عرض آن ذراعی است. مصلای مانند حصیر که از برگ خرما بافند. (منتخب اللغات). نهالی. (دهار). نهالی از ابریشم. (مهذب الاسماء). توشک. بساط. (تفلیسی)، جامه. (منتهی الارب) : و از وی (از ناحیت روم) جامۀ دیباو سندس و میسانی و طنفسه و جورب و شلواربندهای با قیمت بسیار خیزد. (حدود العالم). طنفسه، روی جامه از ابریشم. (مهذب الاسماء)

گستردنی. (منتهی الارب) : زیلو، فرش پیشگاه، طنفسه ای بود که پیش خانه بازافکنند از فرش. (لغت نامۀ اسدی). بوریامانندی از شاخ خرما بر پهن یک گز. ج، طنافس. (منتهی الارب). از فارسی تبسه، حصیری از سعف که عرض آن ذراعی است. مصلای مانند حصیر که از برگ خرما بافند. (منتخب اللغات). نهالی. (دهار). نهالی از ابریشم. (مهذب الاسماء). توشک. بساط. (تفلیسی)، جامه. (منتهی الارب) : و از وی (از ناحیت روم) جامۀ دیباو سندس و میسانی و طنفسه و جورب و شلواربندهای با قیمت بسیار خیزد. (حدود العالم). طنفسه، روی جامه از ابریشم. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

(خُ فُ ثَ)

نوعی حیوان کوچک است. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(تَ فَ سَ / سِ)

تنفه. (لسان العجم شعوری ج 1 ص 295). قسمی از بساط گرانبها. (ناظم الاطباء). رجوع به تنفه و لسان العجم شعوری و طنبسه و طنفسه شود

لغت نامه دهخدا

(نُ سَ)

مهلت. زمان. (منتهی الارب) (آنندراج). گویند: لک فی هذا نفسه

لغت نامه دهخدا

تصویری از طنفسه — تصویر طنفسه

پارسی تازی گشته تنبسه: زیغگونه ای از برگ خرما، نهالی دوشک، جامه

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از خنفسا — تصویر خنفسا

حشره ای است سیاهرنگ و بدبو کوچکتر از جعل، سوسک

فرهنگ لغت هوشیار

به خود بنفس خود بذات خویش بذاته خودش. بنی آدم: فرزندان آدم (ع) آدمیان مردمان: (شغل عمارت از معظمات امور عالم و مهمات جمهور بنی آدم است)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از طنفسه — تصویر طنفسه

((طَ فَ س ِ یا سَ))

بوریا مانندی از شاخه خرما، زیلو، فرش، نهالی، تشک، جامه، جمع طنافس

فرهنگ فارسی معین

تصویری از طنفسه — تصویر طنفسه

زشت، خوی گردیدن پس از نیک خویی

فرهنگ فارسی معین

فی ذاته، بالذاته، ذات

فرهنگ واژه مترادف متضاد