معنی خنظوه - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(خَ ظُ بَ)

یک نوع خزنده. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

(تَ عَقْ قُ)

نکوهش کردن، فحش شنوانیدن، فسوس کردن بکسی. (منتهی الارب) ، ورغلانیدن، تباه کردن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

(خُ زُ وَ)

تکبر. نخوت. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)

(خُ ذُ وَ)

سر کوه مشرف. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

(شُ ظُ وَ)

شنظوهالجبل، سر کوه و کرانۀ آن. ج، شناظی (شناظ). (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

(خَ وَ)

پلیدی مردم و ستور و جز آن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) ، فرجه در کازه. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

پلیدی سرگین پلیدی، شکاف شکاف کلبه و کپر

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما