معنی خنذوه - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(حُ وَ)

شعبه ای از کوه. (منتهی الارب)

(خَ)

گفتار زشت. گفتار قبیح. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)

(خُظُ وَ)

رأس. قله. منه: خنظوه الجبل، سر کوه. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

(خُ زُ وَ)

تکبر. نخوت. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)

(تَ)

خنذق کندن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

(خَ وَ)

پلیدی مردم و ستور و جز آن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) ، فرجه در کازه. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

پلیدی سرگین پلیدی، شکاف شکاف کلبه و کپر

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما