معنی خلقان در فرهنگ فارسی عمید

کهنه، فرسوده. در فارسی معمولاً در معنای مفرد به کار می رود، جامۀ کهنه

معنی خلقان در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ خَلَق، کهنه و فرسوده. در نظم و نثر فارسی بصورت مفرد بکار رفته است:، کهن کند بزمانی همان کجا نو بود، و نو کند بزمانی همان که خلقان بود.، رودکی.، خلقانش کرد جامۀ زنگاری، این تند و تیز باد فرودینا.، دقیقی.، بدان امید که نانی به ایمنی بخورند، غریب وار بپوشند جامۀ خلقان.، فرخی.، در راه ابوالفتح بستی را دیدم خلقانی پوشیده و مشکی در گردن. (تاریخ بیهقی).، آدمی از چهار چیز ناگزیر بود: اول نانی، دوم خلقانی، سوم ویرانی، چهارم جانانی. (قابوسنامه).، چو از برج حمل خورشید اشارت کردزی صحرا، بفرمانش به صحرا برمطرا گشت خلقانها.، ناصرخسرو.، چه طمع داری در حلۀ صدرنگ بهشت، چون بدرویش یکی خرقۀ خلقان ندهی.، ناصرخسرو.، در هنر حله ای نپوشد خلق، که بر خلق او نه خلقانست.، مسعودسعدسلمان.، در زاویه برنج و تاریکم، با پیرهن سطبر و خلقانم.، مسعودسعد سلمان.، جامۀ دشمنانش خلقان باد.، مسعودسعد سلمان.، مرد را در لباس خلقان جوی، گنج در جایهای ویران جوی.، سنائی.، گفت این جامه سخت خلقانست، گفت هست آن من چنین ز آنست.، سنائی.، آسمان نیز مرید است چو من زآن گه صبح، چاک این ازرق خلقان بخراسان یابم.، خاقانی.، ببازار خلقان فروشان همت، طراز کرم را بهائی نبینم.، خاقانی.، نیستم خاقانی آن خلقانیم کآن مرد گفت، واین چنین به چون بجمع ژنده پوشان اندرم.، خاقانی.، تیغت که مطرا کرد این عالم خلقان را، خورشید لقب دادش قصار جهانداری.، خاقانی.، وز آن پس که خلقان او تازه کرد.، نظامی.، خلعت سلطان اگرچه عزیز است جامۀ خلقان خود از آن عزیزتر است. (گلستان سعدی).، قبا بر قد درویشان چنان زیبا نمی آید، که آن خلقان گردآلود بر بالای درویشان.، سعدی.، صاحبدل و نیک سیرت و علامه، گو کفش دریده باش و خلقان جامه.، سعدی.، رجوع به خلق شود

معنی خلقان در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ خَلق:، تا حشر کرد دهر بملکت ضمان از آنک، جودت همی بروزی خلقان ضمان کند.، مسعودسعد.، کوتوال را گفت تا پیاده تمام گمارد از پس خلقانی تا کوشک. (تاریخ بیهقی)

معنی خلقان در فرهنگ لغت هوشیار

جمع خلق، ژنده ها جامه های کهنه جمع خلق کهنه ها ژنده ها جامه های کهنه

معنی خلقان در فرهنگ فارسی معین

جمع خَلَق، کهنه ها، ژنده ها

معنی خلقان - جستجوی لغت در جدول جو

خلقان

فرهنگ فارسی عمید

خلقان

لغت نامه دهخدا

خلقان

لغت نامه دهخدا

خلقان

فرهنگ لغت هوشیار

خلقان

فرهنگ فارسی معین

خاقان

(پسرانه)

خان بزرگ، امپراطور، لقب پادشاهان چین و ترک، پادشاه

فرهنگ نامهای ایرانی

خلجان

پریدن پلک چشم، اضطراب

فرهنگ فارسی عمید

خلخان

اشنان، گیاهی از خانوادۀ اسفناج با شاخه های باریک، برگ های ریز و طعم شور که معمولاً در شوره زارها می روید، اشنیان، آذربویه، خرند، آذربو، شنان

فرهنگ فارسی عمید

خاقان

لقب پادشاهان چین و ترکستان، پادشاه، شاهنشاه، در دورۀ قاجار، لقب بعضی از درباریان و نزدیکان شاه، مقرب الخاقان

فرهنگ فارسی عمید

خفقان

تپیدن به ویژه تپیدن قلب
در علوم سیاسی کنایه از نبودن آزادی سیاسی، اختناق، خفه شو

فرهنگ فارسی عمید

خلبان

هدایت کنندۀ هواپیما یا بالگرد

فرهنگ فارسی عمید

خلقانی

(خُ)

کهنه خر. آنکه کالا و متاع کهنه می خرد. (یادداشت بخط مؤلف) (از انساب سمعانی) ، آنکه کالای کهنه می فروشد. کهنه فروش. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خلبان

آنکه هواپیما را هدایت کند هوا نورد

فرهنگ لغت هوشیار

قلقان

ترکی سپر

فرهنگ لغت هوشیار

سلقان

جمع سلقه، زمین های هموار خاک های خوب، جمع سلقه، زنان بد زبان

فرهنگ لغت هوشیار

خلجان

خلیدن، دودلی، جستن اندام، خارخار آه بی ساجد سجودی چون بود ک گفت بی چون باشد و بی خارخار (مولانا) تازی ک گشنیز از گیاهان پریدن پلک چشم، جستن پهلو یا عضو دیگر، لرزیدن تکان خوردن، اضطراب، بخاطر در آمدن، میل خاطر خواهش چیزی

فرهنگ لغت هوشیار