معنی خفنجی - جستجوی لغت در جدول جو

خفنجی

لغت نامه دهخدا

کلانی، بزرگی

عبدالعزیز بن امین، وی فرزند محمد امین خانجی است، او راست:بدایع الخیال که برگزیده ای است از مبتکرات فیلسوف روسی تولستوی، این کتاب بوسیلۀ او و اسماعیل یوسف الدوری بزبان عربی برگردانده شد و در مطبعۀ صباح بسال 1336 هجری قمری (1918 میلادی) در 100 صفحه به چاپ رسید، (از معجم المطبوعات)، رجوع به خانجی محمد امین شود

لغت نامه دهخدا

حفنجی

(حَ فَ جا)

مرد سست که بکسی از او منفعت نرسد

لغت نامه دهخدا

خفاجی

(خَ جی ی)

انتساب به خفاجه که نام زنی است. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

خفاجی

(خَ)

احمد بن محمد بن عمر قاضی القضاه. ملقب به شهاب الدین خفاجی مصری. او از فاضلان عصر خود بود و در کتابی که کرده درباره خود می گوید: ’ابتداء در حجرۀ پدرم علم آموختم و سپس خالم ابوبکر شنوان بمن علوم عربیت آموخت و نیز چند سال شاگردی احمد علقمی و محمد صالحی شامی کردم و از داود بصیر طب فراگرفتم’. او سپس بقسطنطنیه رفت و بخدمت بزرگان بسیاری از اهل ادب و علم نائل آمد و در آنجا مقام قضاء یافت و آن قدر در این مقام برکشیده شد که قضاء مصر به او واگذار گردید بر این شغل بود تا آنکه معزول شد و بدمشق رفت و بعد از 90 سال زندگی بسال 1069 هجری قمری وفات یافت. او راست: 1-ریحانهالالباء و زهرهالدنیا که حاوی اشعار و تراجم حال شاعر است. 2- شرح درهالغواص فی اوهام الخواص. 3- شفاءالغلیل فی کلام المعرب من الدخیل. 4- طرازالمجالس و چند کتاب دیگر. (از معجم المطبوعات). و رجوع به اعلام زرکلی ج 1 ص 293 شود

لغت نامه دهخدا

خفنجل

(خَ فَ جَ)

گران. ناگوار. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد) ، زشت و گره پا که پیش پایها نزدیک نهد و پاشنه ها دور. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

خلنجی

(خَ لَ)

قسمی فیروزه. (نخبه الدهر). وآن از سنجاقی پست تر است. (از یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خلنجی

(خَ لَ)

منسوب به خلنج که نوعی از چوب است. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

خفنج

(خُ فُ)

مجسمه خصوصاً مجسمۀ مردمان بزرگ. (ناظم الاطباء)