- خطفان (تَ)
بشتاب رفتن جمل. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
معنی خطفان - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خَ)
لغت نامه دهخدا
کثرت ملخها که هنوز بالهای آنها درست نشده باشد، کثرت مردم، ملخی که در آن خطوط مختلف سپید و زرد بهم رسیده باشد، ملخی که از رنگ نخستین که سیاه و زرد بود منسلخ شده مایل بسرخی گردیده باشد، ملخهای لاغر سرخ زادۀ سال اول، گیاهی است کوهی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
(خَ)
لغت نامه دهخدا
ده کوچکی است از دهستان بلورد بخش مرکز سیرجان. واقع در 63هزارگزی خاور سعیدآباد سر راه مالرو تنگوخانه سرخ. این ده کوهستانی و با آب و هوای سردسیری است. مزارع احمدی وده و عوالی و غربائی جزء این ده است و ساکنان آن ازطایفۀ قرائی اند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
(غَ لَ)
لغت نامه دهخدا
چکیدن آب. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). رجوع به نطف شود، روان گشتن آب و رفتن آن. (آنندراج). رجوع به نطف شود، به فجور تهمت کردن و به عیب آلودن. رجوع به نطف شود
(غَ طَ)
لغت نامه دهخدا
بنی غطفان، فرزندان غطفانند که قبایلی را به وجود آورده اند. رجوع به غطفان بن قیس و فهرست تاریخ گزیده شود
(غَ طَ)
لغت نامه دهخدا
ابن قیس بن عیلان. از عدنانیه و جدّی جاهلی است. پسران او قبایلی را به وجود آورده اند. منازل ایشان پشت وادی القری و دو کوه طی ٔ است و درفتوحات اسلامی پراکنده شدند. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 760). رجوع به فهرست العقد الفرید و عیون الاخبار شود
(غَطَ)
لغت نامه دهخدا
تابعی است. او از ابن عباس روایت کرد و اهل شام از وی روایت دارند. در زمان ولایت مروان درگذشت و به قول ابن حبان از ثقات بود. (از تاج العروس). تابعی واژه ای است که ریشه در تبعیت و پیروی دارد. در اسلام، تابعی به کسی اطلاق می شود که از صحابه پیامبر پیروی کرده است، نه اینکه صرفاً مسلمان باشد. این افراد در حفظ سنت و گسترش معارف دینی سهم عمده ای داشته اند و بسیاری از آنان به عنوان فقیه، محدث و مفسر شناخته می شوند.
(خِ)
لغت نامه دهخدا
تثنیۀ خلف. منه: له ولدان خلفان، او راست دو فرزند یکی دراز و دیگری کوتاه و یا یکی سپید و دیگری سیاه و همچنین است له عیدان و امتان خلفان. (از منتهی الارب)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
رفتن در زمین. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) ، درآمدن در چیزی. منه: خشف الماء، سخت سرما شدن. منه: خشف البرد، غایب شدن. (از منتهی الارب). منه: خشف فلان، غایب شد فلان، رفتن و خرامیدن بشب و گرد برآمدن. (منتهی الارب) (از تاج العروس). منه: خشف زید خشفاناً، رفت زید بشب و گرد برآمد. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
(طَفْ فا)
لغت نامه دهخدا
اناء طفان، پیمانۀ برتر از لبهاپر شده. (منتهی الارب) ، کوز طفان، کوزۀ کهنه. (مهذب الاسماء)
