- خصص (تَ عَتْ تُ)
درویش شدن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)
معنی خصص - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ خَصْ صِ)
لغت نامه دهخدا
خاص کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آنکه خاص می گرداند. (ناظم الاطباء) ، (اصطلاح فلسفی) مخصصات انواع، مقصود صور نوعیه است. (از فرهنگ علوم عقلی سیدجعفر سجادی ص 545). و رجوع به صورت نوعی در همین لغت نامه شود، در اصطلاح اصول، امری که عام را تخصیص دهد و از شمول آن بکاهد چنانکه ’لا تأکلوا مما لم یذکر اسم اﷲ علیه’ (قرآن 121/6). مخصص ’خلق لکم مافی الارض جمیعاً’ (قرآن 29/2) می باشد، آنکه خورش می کند. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
خاص گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (المنجد) ، یگانه شدن به چیزی. (اقرب الموارد) (المنجد) ، (اصطلاح علم اصول) قسیم تخصیص. خروج شی ٔ از حکم بطبیعت و ذات نه بواسطۀ مخصص لفظی. مثلاً اگر گویند ’دانشمندان پرهیزکار را اکرام کنید’، دو گروه از این حکم خارج اند:دانشمندان ناپرهیزکار که با قید لفظی ’پرهیزکار’ خارج شدند و آنرا تخصیص گویند، مردم نادان که بذاته ازتحت حکم خارجند و آنرا تخصص گویند و بعبارت دیگر تخصیص را خروج بواسطۀ دلیل لفظی و تخصص را خروج بواسطۀ دلیل لبی گویند. رجوع به کتابهای اصول فقه شود
ویژه ویژه گشت ویژه گر خاص کرده شده تخصیص یافته. خاص کننده تخصیص دهنده جمع مخصصین
استادی، چیرگی، مهارت، اختصاص، ویژگی، خبرگی، کاردانی، کارشناسی
تخصّص
