معنی خشکمازه - جستجوی لغت در جدول جو

خشکمازه

لغت نامه دهخدا

خشک بازه

شاخه های خشکی که از درخت بریده باشند

فرهنگ فارسی عمید

خشکمازو

(خُ)

شاخۀ پژمرده و یا شکستۀ درخت. (ناظم الاطباء). خشکمازه، پوست درخت. (ناظم الاطباء). خشکمازه

لغت نامه دهخدا

خشکماز

(خُ)

پرستش و استفساراز جد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خشکنانه

(خُ نَ / نِ)

نانی را گویند که آن را بی نان خورش خورند. (برهان قاطع) :
چون روز گردد می دود از بهر نان و بهر کد
تا خشکنانۀ او شود از مشتری ترنانه ای.
مولوی (از انجمن آرای ناصری)

لغت نامه دهخدا

خشکناکه

(خُ کَ)

علی بن وصیف ابوالحسن کاتب بغدادی یکی از بلغاء راستین است، او کتب بسیار تألیف کرده عبدان اسمعیلی دوست و انیس او همه را انتحال کرده و بخود نسبت داده است. چنانکه از نام او خشکناکه معلوم میشود او ایرانی بوده و کتاب ’النثرالموصول بالنظم’ و کتاب ’صناعهالبلاغه’ و کتاب ’الفوائد’ ازاوست و نیز دیوان شعر دارد. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خشکمانا

(خُ)

هرچیز سردی که پس از غذا تناول کنند جهت تسکین حرارت معده. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خشکدانه

(خُ نَ / نِ)

شوران. (منتهی الارب). رجوع به شوران شود

لغت نامه دهخدا

خشک بازه

(خُ زَ / زِ)

پوست درخت. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) ، شاخهای خشکی را گویند که از درخت بریده باشند. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (انجمن آرای ناصری)