معنی خسف در فرهنگ فارسی عمید

فرورفتن در زمین، فرو رفتن (زمین)، کمی و کاستی گرفتن، خواری، پستی

معنی خسف در لغت نامه دهخدا

ابر بسیارآب که از جانب چشمه برآید. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

معنی خسف در لغت نامه دهخدا

این کلمه جمع است ’خاسف’ و ’خَسوف’ و ’خَسیف’ و ’خَسیفَه’ را

معنی خسف در لغت نامه دهخدا

چهارمغز و گردکان. (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء)

معنی خسف در لغت نامه دهخدا

بسیارشیر گردیدن ماده شتر و در زمستان زود خشک شدن آن. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد). منه: خسفت الناقه، خسیف و پرشیر گردیدن ماده شتر و در سرما زود خشک شدن آن. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). منه: خسف اﷲ الناقه، برکندن چشم کسی. منه: خسف عین فلان. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس) (از لسان العرب)، کنده و پاره شدن چشم کسی. (از منتهی الارب)، تمام شدن روشنایی ماه یا کم گردیدن آن. منه: خسف القمر. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس). گرفتن ماه. (یادداشت به خط مؤلف)، تمام شدن روشنائی چشم کسی. منه: خسفت العین. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، کم گردیدن چیزی. منه: خسف الشی ٔ. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس)، از پای درآمدن بر اثر بیماری. منه: خسف فلان، لاغر شدن. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)، پاره شدن چیزی و پاره کردن (لازم و متعدی است) منه: خسف الشی ٔ فخسف. (از منتهی الارب)، کندن چاه را در زمین سنگناک و جوش زدن آب و قطع نشدن آن. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد)، فرورفتن در زمین. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس). منه: خسف المکان. (از منتهی الارب) (از تاج العروس)، فروبردن بزمین. غایب کردن در زمین. (از ترجمان علامۀ جرجانی) (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد) : فخسفنا به وبداره الارض فما کان له مِن ْ فئه (قرآن 81/28) و منهم من خسفنا به الارض و منهم من اَغْرقنا (قرآن 40/29). لولا ان مَن َّ اﷲ علینا لخسف بنا. (قرآن 82/28).، کرده منجم قدر حکم کز اخترت بود، فسخ لوای ظالمی خسف بنای کافری.، خاقانی.، از خسف چه باک چون پناهم، درگاه خدایگان ببینم.، خاقانی.، بود در احکام خسرو کز پی سی و دو سال، خسف آب و باد خواهد بود در اقلیم ما.، خاقانی.، چند گویی که دو سال دگر است آیت خسف، دفع را رأفت رحمان بخراسان یابم.، خاقانی.، مگر خسفی که خواهد بودن از باد، طلاق ابر خواهد خاک را داد.، نظامی.، ز خسف این قران ما را چه بیم است، که دارا دادگر داور رحیم است.، نظامی.، نور موسی دید و موسی را نواخت، خسف قارون کرد و قارون را نواخت.، مولوی.، این نشانه خسف و قذف و صاعقه، شد بیان عز نفس ناطقه.، مولوی.، چون زمین کش دانش آمد وقت خسف، در حق قارون که کردش قهر نشف.، مولوی.، پیش از آن کاین خاکها خسفش کند، پیش از آن کان بادها نسفش کند.، مولوی (مثنوی ج 1 ص 115)

معنی خسف در فرهنگ فارسی معین

ناپدید کردن، به زمین فرو شدن

معنی خسف - جستجوی لغت در جدول جو

خسف

فرهنگ فارسی عمید

خسف

لغت نامه دهخدا

خسف

لغت نامه دهخدا

خسف

لغت نامه دهخدا

خسف

لغت نامه دهخدا

خسف

فرهنگ لغت هوشیار

خسف

فرهنگ فارسی معین

مخسف

(مُ خَسْ سَ)

شیر که اسد باشد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). شیر بیشه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خسفه

(خُ فَ)

یک گردکان. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

خسفه

(خَ فَ)

واحد خسف. یک گردکان. (منتهی الارب) (از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

خسفه

(خَ فَ)

آبی است بسیار و آن سر نهر محلم است بهجر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مخسف

(مُ سِ)

کور چشم. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). چشم کور. (ناظم الاطباء) ، کسی که خسیف یابد چاه را و خسیف چاه بسیارآب است در زمین سنگناک که آب آن منقطعنشود. (از آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که در سنگ چاه می کند و به آبی می رسد که لاینقطع جریان دارد. (ناظم الاطباء). و رجوع به اخساف شود

لغت نامه دهخدا

خسفین

(خِ)

قریه ای است از حوالی حوران در راه مصر میان لوی و اردن به پانزده میلی دمشق. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

خسم

جراحت، ریش

معنی خسف - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما